چه کاری می توانم انجام وقتی که نتوانم از دست کودکانم رهایی یابم ؟
سوال " چرا" ( کودکان ما ظالم میشوند). آقای دکتر Winterhoff درکتابش مطرح کرده و در جواب به والدین گفته که با کودکان خود مانند یک شریک زندگی رفتار کنند . آقای دکترwinterhoff میگوید در کشور دانمارک کودکان بین سن یک سالگی تا چهارده سالگی 25000 ساعت را با مربیان تربیتی می گذرانند. کودکان ما مرتب تحت نظر والدین هستند و ارزیابی می شوند .
نگاه تربیت گونه والدین جرات را از کودکان می گیرد و نمی گذارد آنها خودشان بزرگ بشوند . ما عادت گوشه گیر شدن را کودکانمان را ایجاد می کنیم .کودکان بیشتر به این نیاز دارند تا بهشان توجه شود تا مراقبت .
امروزه چیزی که در کودکان کم است رشد کردن است والدینی که ناامید شدن کودکشان را می توانند تحمل بکنند وقتی که آنها فورا" چیزی را دریافت نمی کنند والدین به کودکان دیگر نگاه می کنند که چه می توانند و کودک خودشان نمی تواند . چنین والدینی ترس از این دارند که هنوز نتوانستند کودکانشان را برای آینده آماده بکنند .
والدین بایستی از بازی کردن نقش پدر و مادربیرون بیایند وگرنه کودکان را از دست می دهند .
کودکان بعدا" در جستجو این میشوند که واقعا" پدر و مادر ما چه کسانی هستند و چه عقیده ای دارند .
" مرزهای والدین" در کجا قرار دارد . چه چیزی را آنها اجازه دارند وندارند . و کودکان به این نتیجه می رسند که آیا تصمیم والدین را دوست دارند یا نه . والدینی که بطور واضح نگوید چه چیزی را آنها می خواهند و چه چیزی را نمی خواهند اینگونه برای کودکشان سخت می شود و آنها نمی توانند تشخیص بدهند .
کودکان را برای خودمان می آوریم نه برای کودکان . والدین با تجربه می دانند که کودکان سه چیز را نیاز دارند . اعتماد اعتماد اعتماد بعلاوه بایستی بزرگسالان به خودشان اعتماد داشته باشند که بتوانند به دادن این هدیه ادامه بدهند . کودکان به حمایت بزرگسالان نیاز دارند ولی این طور نیست که ما طوری کودکان را تربیت بکنیم که هرچه ما می خواهیم انجام بدهند وگرنه چگونه بایستی آنها در دنیا زندگی بکنند.