مردمشناسی در ایران
مردمشناسی در ایران مردمشناسی پیش از اسلاممردمشناسان غیر ایرانی آنچه که درباره مردمشناسی دوره پیش از اسلام در ایران، از مورخین و سیاحان غیر ایرانی به جای مانده، مربوط به یونانیها و رومیهاست. هرودوت (451 تا 484 ق.م) شرح مبسوطی درباره اقوام ایرانی مادها، پارسها، سکاها و ملل تابع امپراطوری ایران نگاشتهاست. مورخین دیگر مانند گزنفون (430 تا 352 ق.م) کتزیاس، توسیدید (395 تا 460 ق.م) پلوتارک (120 تا 50 میلادی) و آریان و غیره در کتب و آثار خود فصولی را به خصوصیات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و نظامیایران اختصاص دادهاند. همچنین در عهد ساسانی عدهای از سیاحان و جغرافی دانان رومی، ارمنی و مسیحی درباره تاریخ و جغرافیای ایران مطالبی نگاشتهاند. مردمشناسان ایرانی امپراطوران ایران، از آن رو که به جهانگشایی و گسترش قلمرو حکومت خود میپرداختهاند، به گونهای به انسانشناسی و قومشناسی آشنا بودهاند و از زمان هخامنشیان، که امپراطوری وسیعی در ایران تشکیل گردیده، بی گمان به مردمشناسی اقوام و ملل گوناگون توجه شدهاست. متون دینی مزدک و روایات و داستانهای منظوم و منثوری که در دوره اسلامیعدهای از ایرانیان گرد آوردهاند، ارزشمندترین منابع مربوط به ایران پیش از اسلام است. مردمشناسی در ایران دوره اسلامی اطلاعات مربوط به این دوره را از مطالعه کتب و آثار مهمیکه از سیاحان، نویسندگان، مورخین ، شعرا و جغرافی دانان به جای ماندهاست میتوان به دست آورد، مانند: ناصر خسرو، یعقوبی، مسعودی، دینوری، مقدسی (کتاب: احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم)، ابن خردادبه و اصطخری(کتاب: المسالک و الممالک)، ابن فضلان (کتاب: از بغداد تا صقلاب)، یاقوت حموی (کتاب: معجم البلدان)، ابوالفضل بیهقی، خواجه رشیدالدین فضلالله (کتاب: جامع التواریخ)، مارکوپولو، ابن بطوطه، ابن خلدون، ابوریحان بیرونی (کتاب: تحقیق ماللهند) که مؤثرترین و به نامترین جغرافی دان، مورخ و سیاح این دورهاست و میتوان او را استاد مسلم مردمشناسی نامید. علاوه بر افراد مذکور میتوان از جهانگردان، باستانشناسان و مردمشناسان اروپایی مانند: تاورنیه، شاردن (دوره صفویه)، کرژن و سایکس (دوره قاجار)نام برد. |
اکنون ساعت 03:53 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3 می باشد. |
Powered by vBulletin Version 3.8.12 by vBS
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Free Persian Language By
Harfe rooz Ver
3.0