روانشناسی، روانکاوی، روانسنجی، روانپزشکی، مشاوره، مقالات و تست ها

آيا شما هم با نوجوانتان مشكل داريد؟

http://psychology.harferooz.com/phot...ing_report.jpg

پاي حرف پدران و مادران كه مي نشيني اكثر آنها از مشكلات دختران و پسران جوان خود مي گويند و به دنبال راه حلي هستند. با توجه به ميزان بالاي مشكلات نوجوانان و جوانان براي خانواده ها، بر آن شديم شما پدران و مادران را با خصوصيات نوجوانان آشناتر سازيم تا براساس آن بتوانيد ميان خود و آنها رابطه اي سالم پايه ريزي كنيد.

1- پسران و دختران نوجوان كه سن آنها تقريباً بين دوازده تا هجده سال است به طور طبيعي حالات و رفتار و خواسته ها و ارزش هاي كاملاً متفاوتي با بچه هاي كم سن و سالتر از خود دارند. اين تفاوت ها را نبايد ناديده گرفت و با نوجوانان مانند بچه هاي كوچكتر رفتاركرد، يا همان توقعات را از آنها داشت. نوجوانان معمولاً كمتر از كودكان از پدر و مادراطاعت مي كنند.

آنان، تمايل به استقلال و نشان دادن خود دارند. آزادي بيشتري مي خواهند؛ تحت تأثير دوستان همسن خود هستند؛ فرمان پدر و مادر را با كمي تأمل و وقت گذراني اجرا مي كنند؛ مي خواهند ديگران براي آنها ارزش و احترام قائل شوند و به حرفها و نظراتشان توجه كنند. آنها هنوز به محبت و مهرباني پدر و مادر نياز دارند و درعين حال نمي خواهند اين نياز به رخشان كشيده شود. دوست دارند طرف اعتماد ديگران باشند و بزرگ و دانا محسوب شوند و با وجود اين خصوصيات، در اعمال و رفتارشان اشتباه كاري و عدم تعادل و ترديد و تزلزل مشاهده مي شود. از سرزنش و تحقير به خصوص در حضور ديگران و دوستان و بزرگترها بسيار ناراحت مي شوند.

2- نوجوانان به لباس و كتاب ها ، وسائل ، ابزار كار ، لوازم مخصوص خود حساس هستند و دوست ندارند بي اطلاع و برخلاف ميلشان كسي به آنها دست بزند يا جا به جايشان كند.

ممكن است گاهي در خورد و خوراك و خواب و حركات بدني زياده روي كنند و از حد اعتدال بيرون بروند. آنها در مورد تغييرات بدني خود حساس هستند و در صورت بي اطلاعي از اين تغييرات دچار نگراني و اضطراب مي شوند. آنان با مسائل و مشكلات ديگري نيز درگيرند كه جنبه اختصاصي دارد و پدران و مادران با دقت و مراقبت درحالات و رفتار فرزندانشان مي توانند از آنها آگاهي يابند.

3- توجه به اين خصوصيات و حالات كه معمولاً در همه نوجوانان كم و بيش به صورت هاي مختلف وجود دارد، بسيار ضروري و مهم است. هدايت و رعايت اين حالات و مدارا كردن با نوجوانان تا زماني كه آهسته آهسته به تعادل و آرامش لازم برسند، از وظايف مهم پدران و مادران است. اگر اين خصوصيات ناديده گرفته شود و اوليا بخواهند با نوجوانان مانند بچه هاي كوچكي كه كاملاً مطيع و فرمانبردار پدر و مادر هستند و حتي در مقابل تنبيه بدني هم اعتراضي نمي كنند، رفتار كنند، براي آنها پذيرفتني نيست و واكنش هاي شديدي از خود نشان خواهند داد. ممكن است اعتراض خود را ظاهر نكنند ولي در درون آنان غوغايي بر پا خواهد شد كه تحمل آن را ندارند و به ناراحتي رواني و پرخاشگري دچار مي شوند و يا هواي فرار از خانه به سرشان مي زند. تشويق و تأييد كارهاي خوب و شايسته ، بيش از تذكر و انتقاد از كارهاي ناشايست نوجوانان مؤثراست و به تحكيم رفتارهاي خوب آنها مي انجامد.

4- پدران و مادران بايد با نوجوانان مثل آدمهاي بزرگ برخورد كنند و بكوشند به آنها كمك كنند. در مواردي هم كه اختلاف نظر وجود دارد، نبايد با خشونت و سرسختي با آنان مقابله كرد بلكه بايد با احترام به شخصيت آنان و ذكر دلايل و شواهد، تا حدودي كه خطر جدي تهديدشان نمي كند، با عقايد و رفتارشان همراهي كرد و براي رفع خطر از آنان آماده كمك و هدايت بود.

5- بايد از برخورد تند با نوجوانان خودداري كرد. علاقه آنان به كارها و سرگرمي هاي سالم را نبايد ناديده گرفت. بهتراست بگذاريم زندگي را تجربه كنند و با آن درگير شوند تا از اين راه خود را بهتر بشناسند. نمي توان توقع داشت كه به همه ي حرف هاي بزرگترها توجه كنند و آنها را به كاربندند. آنان انسانهايي هستند با فهم و شعور و تمايلات و رغبت ها و توانايي هاي خاص خودشان.

نبايد نوجوانان را به دنباله روي از خودمان يا ديگران عادت بدهيم و فرصت تفكر و حل مسائل را از آنها بگيريم. بايد بگذاريم خودشان به انتخاب دست بزنند، كارشان را دنبال كنند و نتيجه بگيرند و در پايان، خوب و بد را تشخيص بدهند و قدرت تميز آنها پرورش پيدا كند- البته با راهنمايي ها و مراقبت هايي كه در اين گونه تجربيات، پدر و مادر يا ديگر مربيان در اختيار آنها قرار مي دهند.

6- فرزندان شما در محيط خانواده به احساس امنيت و آرامش نياز دارند. گرمي و محبت و صميميت و هماهنگي پدر و مادر در محيط خانواده موجب آرامش و تقويت غرور و اعتماد به نفس آنان خواهد شد. اما گفتگوهاي پرخاشگرانه و اختلافات پدر و مادر به از بين رفتن آسايش و آرامش ذهني نوجوانان مي انجامد و آنان در محيطي خالي از محبت و امنيت احساس مي كنند تكيه گاه هاي خود را از دست داده اند و در نتيجه از اعتماد به نفس و غرور و تحركشان كاسته مي شود و در فعاليت هاي روزانه احساس ضعف مي كنند و نمي توانند به راحتي و با آرامش با مسائل برخورد كنند. قدرت حافظه و خلاقيت و ابتكار و يادآوري آنها محدود مي شود و با همسن و سالهاي خود با ضعف و ناتواني و بي اعتمادي به خود رو به رو مي شوند.

پدران و مادران گرامي بهتر است سختگيري هاي غيرمنطقي و غير ضروري را كنار بگذارند و با نوجوانان با ملايمت و مهرباني برخورد كنند؛ دوستي و علاقه خود را صادقانه به آنها نشان دهند؛ اشتباهاتشان را خيلي بزرگ و بخشش ناپذير تصور نكنند؛ برايشان آن قدر ارزش قائل باشند كه مسائل و مشكلات زندگي خود را با آنها در ميان بگذارند و نظر ايشان را در حل مسائل جويا شوند واز اين طريق احساس مسئوليت نسبت به خانواده و مشكلات آن را در وجودشان تقويت كنند و مطمئن باشند كه قدرت تشخيص و همكاري در آنها زياد است و برخي رفتارهاي منفي دوران نوجواني به تدريج برطرف خواهد شد.