كودكان بيش فعال چه نوع رفتارهايي دارند؟
كودكان بيش فعال چه نوع رفتارهايي دارند؟ پرسش: خانم دكتر! فرزند من يكدقيقه آرامنميگيرد و بهاصطلاح، از ديوار راست بالا ميرود. ديروز مربي او در مدرسه به من گفت كه به احتمال زياد، او از جملهي كودكان «بيشفعال» است و بايد با انجام آزمايشهاي پزشكي، اين مسأله را بررسي كنيم. من از اين بابت بسيار نگرانم و خواهش ميكنم مشخصههاي اين نوع كودكان را براي من توضيح دهيد. پاسخ: سندرم بيشفعالي، اختلالي است كه بيشتر وقتها در اثر كمبود توجه در كودكان بهوجود ميآيد. اين نوع سندرم، بيشتر در پسران ديده شده و از 3سالگي شروع ميشود اما تشخيص جدي آن از زماني است كه کودک به محيط مدرسه پا ميگذارد و ميتوان رفتار او را در كلاس درس، مورد بررسي قرارداد. اينگونه رفتارهاي بيشفعالانه بهطور معمول با عدم تمركز همراه است و نشانههاي دارد كه مهمترين آنها به شرح زير میباشد: ـ ناتواني از يكجا نشستن و بيقراري در لحظههايي كه بايد آرام بنشيند ـ قطع پيدرپي گفتوگو و مكالمهي بزرگترها ـ انجام رفتارها و اعمالي كه به آنها كارهاي نسنجيده ميگوييم ـ پاسخ دادن به سؤال، پيش از آنكه جملهي سؤالكننده به پايان برسد ـ بيصبري و بيتحملي شديد بهنحوي كه هر آنچه طلب كرد، بايد در همان لحظه نيز آن را دريافت كند ـ ناتواني در پيگيري مطلبها بهنحوي كه بيشتر كارها را در ميانه رها ميكند ـ بيتوجهي به نتيجهي عملي كه از او سرميزند ـ ناتواني در كنترل احساسها، فکرها و کارها ـ پرحرفي بهخصوص در كلاس درس ـ مدام در حال حركت و جنبوجوش بودن ـ بيصبري و نداشتن تحمل براي ايستادن در صف و رعايت نوبت ـ عصبي و حساس بودن و مرتب پايين و بالا پريدن ـ هل دادن بقيهي کودکان هنگامي كه قرار است در صف و با آرامش بايستد - برهم زدن بازي بقيهي همكلاسيها و دخالت بيمورد در كار آنان ـ انجام تكليفهاي مدرسه بدون توجه و دقت لازم ـ بهاصطلاح «قاپيدن» وسايل و اسباببازيهاي کودکان ديگر ـ بيتوجهي به قوانين و مقررات وضعشده در كلاس يا مدرسه ـ نداشتن مهارتهاي لازم در برقراري ارتباطهاي اجتماعي با ديگران ـ گمكردن وسايل شخصي بر اثر بيمبالاتي و بيدقتي ـ از اين شاخه به آن شاخه پريدن در زماني كه بايد توجه خود را بر موضوعي متمركز كند و يا دربارهي آن موضوع بهدقت صحبت كند براي تشخيص اين بيماري، انجام آزمايشهاي پزشكي از نوع بينايي و شنواييسنجي، آزمايش خون و بررسي مسائل ارثي و تاريخچهي زندگي پدر و مادر، نوع زايمان و تولد او، ضربههاي احتمالي مغزي، جراحي و بيهوشي در زمان کودکي و... بايد انجام شود. نمرههاي مدرسهي او از ديگر نشانههایی است كه بهطور حتم بايد بررسي شود. درضمن، فراموش نكنيد كه رفتار پدر و مادران و انتظارهاي بيجاي آنان از كودك و دادن لقبها و صفتهايي مانند تنبل، بيعرضه و... ميتواند از عاملهای بهوجودآورندهي اين خصيصه در كودكان باشد. امروزه اين اختلال بعد از آزمايش از سوي روانپزشكان، قابل معالجه است. |
اکنون ساعت 08:19 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3 می باشد. |
Powered by vBulletin Version 3.8.12 by vBS
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Free Persian Language By
Harfe rooz Ver
3.0