18-01-2011, 08:20 AM | #1 |
(کاربر طلایی)
تاریخ عضویت: Jan 2011
نوشته ها: 972
|
قابل توجه بابا هاي ايراني
قابل توجه بابا هاي ايراني ما پدران بيشتر بايد بدانيم و عمل کنيم: 1- حتي قبل از تولد ميتوانيم به روشهاي گوناگون با فرزند ارتباط برقرار کنيم: نشان دادن دلبستگي خود به همسر با دادن هديه (يک شاخهگل، يک لبخند و يا کمک در کار منزل) وبه وجود آوردن آرامش لازم در اين دوران براي او. 2- با فرزندانمان با لحن خوب و مودبانه سخن بگوييم. 3- ابراز محبت را به فرزندان به طور مستمر ادامه دهيم، زيرا رفتار مردانه بدون مهرباني، الگوي جنسيتي پدر را بيتأثير ميکند. 4- به فرزندمان احترام بگذاريم و از تحقير شخصيت و انتقاد نابه جا بپرهيزيم. 5- با ايجاد رابطهي دوستانه زمينه ي انس با فرزند را هموار سازيم تا بتواند به راحتي حرف دلش را به ما بگويد. 6- وقتي با فرزندمان تنها هستيم با او همبازي شويم و يا ورزش کنيم. 7- شرايطي را به وجود بياوريم تا فرزندمان بتواند نقاط قوت خود را نشان دهد. 8- براي شناخت بهتر فرزندمان- به ويژه در هفت سال دوم- سعي کنيم نقش مربي ورزش او را داشته باشيم و رشته ي ورزشي را طبق خواست و توانمنديهاي خودش انتخاب کند. 9- گاهي فرزندانمان به تأييد رفتارهاي خود از طرف پدر سخت نيازمندند. 10- براي فرزندمان وقت بگذاريم تا تکريم و احساس با ارزش بودن را در او تقويت کنيم. 11- از رفتارهاي نادرست او چشمپوشي نکنيم و با توجه به شرايط روحي و رواني، زماني و مکاني، او را از کار نادرستش آگاه کنيم. 12- در هنگام تصميمگيري در امور مربوط به فرزندان با آنان مشورت کنيم. 13- با تشکيل جلسات خانوادگي و شرکت دادن همه ي اعضاي خانواده درتصميمگيريهاي زندگي به رشد اعتماد به نفس فرزندان کمک کنيم. 14- سعي کنيم از ويژگيهاي فرزندمان اطلاعات و آگاهيهاي لازم را داشته باشيم. 15- به استعداد و سليقههاي آنان احترام بگذاريم. 16- اوقات بيشتري را در جمع خانواده و فرزندان سپري کنيم. 17- فرزندمان را با مهارتهاي ارتباطي و اجتماعي و دوستيابي آشنا کنيم. 18- به تحصيل و درس فرزندان اهميت داده و با شرکت در جلساتي که مدارس تشکيل ميدهند به آنها ارزش و اعتبار دهيم. 19- رفتارهاي خودمان را اصلاح کنيم تا الگوي مناسبي براي فرزندان باشيم، پدراني که بين عمل و گفتارشان تفاوت وجود دارد هرگز الگوي خوبي براي آنها نخواهند بود. 20- سعي کنيم گاهي آنها را به مسافرتهاي خارج از شهر ببريم و از تجارب خود در سفر با فرزندان گفتگو کنيم. 21- در ميان اعضاي خانواده تبعيض قائل نشويم و گاهي با آنان درد دل کنيم. 22- در انجام بعضي از امور و يا کارهاي منزل (نظافت، تعميرات، ساخت وسايل و...) از فرزندان نيز کمک بگيريم تا احساس مفيد و بزرگ بودن در آنها تقويت شود. 23- آنان را با دوران کودکي و نوجواني خود و ساير افراد مقايسه نکنيم. 24- به موفقيتهايشان احترام بگذاريم و هر چند وقت يک بار آنها را يادآوري کنيم. 25- در هنگام رفتن به سفرهاي طولاني بهتر است از خود نشانههايي بر جاي بگذاريم (عکس، کاست صوتي و يا تصويري و...) در طول سفر از طريق تلفن با فرزندمان صحبت کنيم، در صورت امکان فرزند بزرگتر را با خود ببريم و در بازگشت از مسافرت سوغات آنها را فراموش نکنيم. 26- سعي کنيم نقش تربيتي خود را براي فرزندان نوجوان، از يک «مصلح و هدايت کننده» به يک «مشاور» تبديل کنيم. 27- تلاش کنيم در سنين نوجواني با فرزندمان همسو شده و همواره در کنار او باشيم. 28- در هنگام نصيحت کردن فرزند نوجوان، ضمن توجه به سخنان او، افکار و احساسات خود را براي او تشريح نماييم. 29- وقتي فرزندمان کار خوبي انجام ميدهد احساس خوشحالي خود را به او نشان دهيم و سپس او را در آغوش گرفته و بگوييم که چقدر دوستش داريم. 30- لازم است فرزندان احساس کنند که پدر براي مادرشان احترام زيادي قائل است. 31- براي حفظ ارتباط با فرزند نوجوان خود حداقل يکبار در ماه با او به تنهايي بيرون برويم و تلاش کنيم درباره ي آنچه در احساس و انديشهي او ميگذرد با هم گفتگو کنيم. 32- محيطي صميمي ايجاد نماييم تا فرزند نوجوان ما بتواند آزادانه احساساتش را بازگو کند. 33- با القاي اين حس که در منزل واقعاً مورد احترام ميباشد در احساس ارزشمند بودن او کمک کنيم. 34- اگر لازم بود از روش تذکر يا توبيخ در فرزندمان استفاده کنيم، تذکر و توبيخ ما بايد به گونهاي باشد که فرزندان متوجه شوند «رفتارشان نامناسب و بد است نه خود آنها». 35- در صورت داشتن مشغله ي زياد، سعي کنيم در شبانهروز حداقل نيم ساعت با فرزندمان همراه باشيم، با آنها حرف بزنيم، بگوييم و بخنديم و استراحت و تفريح کنيم. 36- اگر پسر نوجوان داريم، بدانيم که او نيازمند است که اوقاتي را در حريم حمايت و هدايت پدري محبوب، منطقي، استوار و مقتدر سپري کند. 37- به جاي انتقاد و تکذيب، از سخنان اطمينان بخش و تأييد کننده استفاده نماييم. 38- بين خود و فرزندان به جاي رابطه ي خشک و آمرانه، ارتباط عاطفي توأم با گذشت و صبر را حاکم نماييم تا مروت و مردانگي را بياموزند. 39- سخن ما به عنوان پدر در خانواده موقعي نافذ است که خودمان به آن اعتقاد داشته و عمل نماييم. 40- اقتدار پدري لازمه ي تربيت کودک و نوجوان است؛ اين اقتدار در سايه ي مهرباني، دوستي و قاطعيت شکل ميگيرد نه در برخورد خشن، ناسزاگويي و احتمالاً کتک زدن. اميدواريم از جمله پدراني باشيم که با صبر، شکيبايي، مهرباني، دوستي وقتگذاري و احترام بتوانيم به وظايف خود عمل کنيم. |
برچسب ها |
روان شناسی, روانشناسی, روانشناسی خانواده |
کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
|
|
War Dreams Super Perfect Body Scary Nature Lovers School Winner Trick Hi Psychology Lose Addiction Survival Acts The East Travel Near Future Tech How Cook Food Wonderful Search Discommend
Book Forever Electronic 1 Science Doors The Perfect Offers Trip Roads Travel Trip Time Best Games Of Shop Instrument Allowedly