همدل و همراه ،تا ته دنيا

[mehdi21]

همدل و همراه ،تا ته دنيا

بين يکي شدن با همسرتان در حالي که هويت و شخصيت اصلي خود را حفظ مي کنيد ، خط باريک و ظريفي وجود دارد. اين مسأله، موضوع چالش برانگيزي است . خصوصاً اگر تازه به زندگي مشترک وارد شده ايد.

شايد بپرسيد: « منظور از يکي شدن چيست و چگونه من و همسرم مي توانيم اين کار را انجام دهيم؟»

يکي شدن نياز به تلاش و ممارست دارد. اين مساله نمي تواند سريع رخ دهد اما با تلاش و تعقل مي تواند اتفاق افتد.

براي زوج هاي جوان تجربه درجه اي از پشيماني در ابتداي ازدواج ، امري متداول است ، تغيير ناگهاني که پس از پايان ماه عسل ايجاد مي شود يکي از سنگين ترين لحظات زندگي است. بسياري از زوج هاي جوان، اين لحظات را مثل «ريخته شدن آب سرد روي صورتشان» توصيف مي کنند. برخي هم آن را به صورت هاي زير بيان مي کنند:

«من احساس مي کنم در سياره ديگري هستم و مي خواهم به خانه خودم برگردم.»

«من دلم براي کارهايي که دوست دارم انجام دهم تنگ شده است.»

جمله اي که اغلب مشاوران ازدواج مي شنوند اين است که زوجين بيان مي کنند که «اگر دو نفر تبديل به يکي شوند، اين بدان معناست که من به عنوان يک شخص ناپديد خواهم شد؛ پس قضيه را فراموش کن!»


اگر شما هم اين گونه فکر مي کنيد تصور نکنيد که تنها هستيد يا موقعيت نااميد کننده اي داريد. بسياري از زوج هاي ديگر نيز چنين تصوري دارند. نقل قولي که در ادامه آمده، نشان دهنده اين حقيقت است که تغيير شرايط از دوران مجردي به متاهلي اغلب مشکل است.

«من تصور مي کنم سختي هاي زيادي که در هماهنگ کردن دو زندگي با هم وجود دارد شبيه به حرکت کردن در جهت مخالف طوفان و يافتن يک جاي امن و آرام است.»

بسياري از زوج ها از چگونگي ترکيب دو شخصيت و هماهنگ شدن خواسته ها، آرزوها و روياهايشان با يکديگر، متعجب هستند و آن را عقلاني نمي پندارند بلکه معتقدند که ازدواج و ايجاد هماهنگي بين دو نفر مربوط به روح بوده و خداوند در آن دخيل است.

تغيير و تحول از مرحله مجردي (با آزادي هاي خاص خود) به متاهلي ( با تعهدات ويژه آن) مي تواند در طرفين احساس عصبانيت يا ضرر و زيان را ايجاد کند. اما مي توان با آن کنار آمد.اين احساسات طبيعي هستند.

وقتي ما از دوران مجردي به متاهلي گام مي نهيم، احساس زيان مي کنيم. حس از دست دادن چيزي، احساس ناخوشايندي در ما ايجاد مي کند. اما همين که در رابطه خود با شخصي که با او پيمان بسته ايم رشد و پيشرفت مي کنيم غم و اندوه به شادي، رضايت و خرسندي تبديل مي شود.

در ازدواج بايد به جاي خودخواهي شخصي، احساس نزديکي و وحدت با طرف مقابل داشت و تا حدودي تمايلات شخصي را به خاطر ديگري زير پا بگذاريم. در اين حالت تمامي احساسات ناخوشايند جاي خود را به شادي و نشاط مي دهد.

ايجاد يگانگي و وحدت، نياز به تلاش زيادي دارد اما ارزش اين همه سعي و تلاش را دارد. اگر با چالش هاي «با هم بودن» دست و پنجه نرم مي کنيد چند پيشنهاد ساده زير مي تواند به شما کمک کند.

1- به ياد بياوريد که خداوند شما دو نفر را براي يک دليل و هدف خاص در کنار هم قرار داده است و اين که شما يکديگر را پيدا کرده ايد تصادفي نيست. او خواسته، شما يک روح باشيد در دو بدن و به يکديگر عشق بورزيد و تا زمان مرگ در کنار هم باقي بمانيد.


2- طريقه فکر کردن خود را تغيير دهيد. شما هنوز هم يک فرد مستقل هستيد اما در کنار فردي ديگري زندگي کنيد. پس بايد طرز فکر خود را تغيير دهيد. چرا که اکنون تنها به خود تعلق نداريد و نبايد مثل فردي مجرد رفتار کنيد. با تغيير طرز فکر خود ، نوع احساسات خود را نيز مي توانيد تغيير دهيد. مثل فردي متاهل فکر کنيد؛ در اين حالت همين گونه نيز احساس خواهيد کرد.


3- سعي کنيد روي اشتباهات همسرخود تمرکز نکنيد و با تغيير خود شروع به افزايش يگانگي و همدلي با او کنيد.


4- از ديگران ياد بگيريد. از زوج هاي موفقي که در اطرافتان مي شناسيد راز و رمز موفقيت شان را جويا شويد. ببينيد آنها چه عادات و رفتاري داشته اند که چنين ازدواجي هاي موفقي را تجربه کرده اند.

در رابطه زناشويي، بيش از هر چيز سعي کنيد سرگرمي هاي مشترکي را ايجاد کند و وقت زيادي را با هم و در کنار يکديگر بگذرانيد. همدلي و همراهي باعث ايجاد حس آرامش در طرفين خواهد شد و هدف اصلي ازدواج نيز رسيدن به همين ساحل آرامش است.