17-01-2011, 09:58 AM | #1 |
(کاربر طلایی)
تاریخ عضویت: Jan 2011
نوشته ها: 972
|
نقش والدین در موفقیت تحصیلی فرزندان
نگاهي به نقش والدين در موفّقيّت تحصيلي ورفتاري فرزندان خواستههاي کودکان هر چند کودکان معمولاً نيازهاي خود، به ويژه نيازهاي مرتبط با مسائل درسي را کمتر به زبان ميآورند، امّا مانند هر انساني خواستهها و نيازهايي دارند که دوست دارند والدين به آنها اهميت بدهند. اغلب دانشآموزان در هر مقطع تحصيلي که باشند، دوست دارند والدين آنها از وضعيت تحصيليشان آگاه شوند و با اولياء مدرسه ارتباط مناسبي داشته باشند. اين ارتباط به آنها اطميناني خاص ميبخشد. ارتباط منظم و دوستانه والدين با اولياء مدرسه، اطمينان خاطري دلنشين به دانشآموز ميدهد و باعث ميشود تا او خانه و مدرسه را جدا از هم و در مواردي مقابل هم نبيند. ارتباط والدين با اولياء مدرسه باعث شناسايي بهتر نقاط قوّت و ضعف دانشآموز شده و بر همين اساس ياري رساندن به او معناي بهتري پيدا ميکند. حضور والدين در جلسات اوليا و مربيان کودک اطمينان ميدهد که والدين به وضعيت تحصيلي او و در نهايت موفقيت تحصيلي او و يا از همه مهمتر خود او اهميت ميدهند و مانند ديگر کودکان براي والدينشان مهم هستند. - فرزندان انتظار دارند تا والدين با ارتقاء سطح معلومات و آگاهيهايشان، نيازها، مشکلات و انتظارات آنها را پاسخ دهند تا آنها نيز به راحتي بتوانند راه درست را بيابند. شش نکته کليدي پروفسور جويس استين از دانشگاه جانهاپکينز به شش نکته به عنوان نکات مهم در برقراري ارتباط بين والدين و فرزندان و آموزش عملي نظم و انضباط در کار و درس اشاره کرده و ميگويد: «عوامل بسياري در برقراري ارتباط مناسب بين فرزندان و والدين، والدين و اولياء مدرسه ،و به طور کلي هماهنگي و ارتباط بين افراد خانه و مدرسه دخيل هستند که دليل اصلي برقراري اين ارتباط مناسب بين افراد خانواده و خانواده و اولياء مدرسه آموزش و پرورش صحيح کودکان و در نهايت موفقيت تحصيلي آنها است. الف) تربيت فرزند: والدين و ديگر افراد مرتبط با کودکان چه در منزل و چه در مدرسه بايد جهتگيري خود را به سمت آموزش و پرورش صحيح کودک متمرکز کنند. بنابراين: *والدين بايد با مطالعه ي کتاب، حضور در کلاسهاي آموزشي، مشورت با والدين موفق و... به بهترين شيوه آموزش و پرورش کودک مسلّط شوند. اگر چه والدين تحصيلکرده روي فراگيري مهارت «تربيت صحيح فرزند» تأکيد دارند، اما لازم است تا والدين کمسواد و بيسواد نيز اين مهارت را آموخته و به آن مسلّط شوند. *برنامهريزي خانواده بايد در جهت تربيت صحيح فرزند، حفظ سلامت روحي و جسمي او و به طور کلي حمايت صحيح و همه جانبه از کودک متمرکز شود. *خانواده بايد هم پاي تغيير و تحوّلات ايجاد شده براي کودک حرکت کند. حضور در مقطع پيشدبستاني، دبستان، راهنمايي و حتي متوسطه و دانشگاه، تحوّلاتي است که فرزند بايد با حمايت والدين اين تحولات را پذيرفته و با آنها برخورد کند. ب) گفتو گو و برقراري ارتباط: والدين موظّف هستند تا ارتباطي مناسب بين تک تک افراد خانواده و مدرسه برقرار کنند که اين هماهنگي و ارتباط بيترديد اثرات مثبتي بر وضعيت رفتاري- تحصيلي فرزند خواهد داشت، بنابراين: * همواره در جلسههاي اوليا و مربيان حضور پيدا کنيد. * نيازهاي فرزندتان را يادداشت کنيد و هنگام حضور در جلسهها با مدير، آموزگار يا مشاور در ميان بگذاريد. * براساس يک جدول زماني مشخص به مدرسه فرزندتان مراجعه کنيد و از وضعيت تحصيلي فرزندتان مطّلع شويد. اين ملاقاتها بايد جدا از دعوت مدرسه براي جلسه اولياء و مربيان صورت بگيرد. ج) تعهد و متعهد بودن: تعّهد والدين در قبال فرزندشان تعّهدي است که تنها محدود به صرف هزينه براي او نميشود. اين تعهّد بايد با حضور موثر و مستمر والدين در عرصههاي مختلف زندگي فرزند به ويژه زندگي اجتماعي و تحصيلي او مشاهده شود: * به هر نحو ممکن در فعاليّتها و برنامههاي مدرسه فرزندتان مشارکت کنيد. * در صورت موافقت اولياء مدرسه در برنامههاي فوق برنامه مشارکت کنيد، حتي اگر در حد هم فکري و برنامهريزي باشد. * به تعهّد خود به عنوان والدين فرزندتان پايبند باشيد و هيچگاه به بهانه کار و گرفتاري از مسئوليت پدر و مادر بودن شانه خالي نکنيد. رفتار متعهدانه شما درسي عملي براي فرزند شما است. د) تکميل آموزشها در منزل: والدين بايد بتوانند فرزندشان را در انجام تکاليف مدرسه کمک کنند؛ حتي اگر خود نيز نميتوانند از افراد ديگر کمک بگيرند. کسب اطلاعات کامل درباره مباحث درسي، سياستگذاريهاي آموزگار و اولياء مدرسه در آموزش و پرورش و ... گامي موثر جهت تکميل آموختههاي مدرسه است. * سياستگذاري والدين بايد در جهت آموزش و پرورش بيشتر و بهتر فرزند و موفقيت بيشتر و بهتر او جهتگيري شود. هـ) تصميمگيري: والدين موفق همواره درباره وضعيت تحصيلي و ديگر مسائل مرتبط با فرزندشان به درستي انديشيده و به درستي تصميمگيري ميکنند. اين والدين به والدين پيشگام يا رهبر معروف هستند. * اگر چه نبايد تصميمگيري والدين جنبه تحميل و زور و اجبار به خود بگيرد، اما بايد به عنوان کليدي براي حل مشکلات فرزند مطرح باشد. * تصميمگيريها بايد در جهت بهتر شدن شرايط آموزشي و پرورشي فرزند جهتگيري شود. * قاطعيّت در تصميمگيري نکته مهمي است که بايد والدين به آن توجه کنند. و) همکاري و مشارکت: شناسايي نيازها و امکانات آموزشي مدرسه فرزندمان ميتواند ما را براي مشارکت و حضور بيشتر ياري دهد. * آگاهي از وضعيّت مدرسه فرزندمان چه از جهت نيازهاي آموزشي و چه از جهت نيازهاي ديگر چون بهداشت مدرسه، برنامههاي فوقبرنامه و... براي والدين ضروري است. * اولياء مدرسه بايد از وضعيت اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي تک تک دانش آموزان آگاه باشند تا مشارکت شکل مناسبتري به خود بگيرد. * مشارکت والدين در امور مرتبط با فرزندشان بايد همواره به صورت پشتيباني بجا و منطقي جلوهگر شود. و در پايان: کودکان براي رشد و بالندگي و موفقيت تحصيلي و اجتماعي خود نيازمند مشارکت واقعي والدين و والياء مدرسه هستند که بيترديد عدم حضور يکي، امکان پرواز را از کودکان سلب کرده و يا پروازي ناموفق خواهند داشت... موفق باشيد. |
17-01-2011, 10:09 AM | #2 |
(کاربر طلایی)
تاریخ عضویت: Jan 2011
نوشته ها: 972
|
نقش والدین در موفقیت تحصیلی فرزندان
نگاهي به نقش والدين در موفقيتّ هاي تحصيلي ورفتاري فرزندان(2) باورهاي والدين، موفقيّت فرزند سه عامل به عنوان مهمترين عوامل جهت موفقيّت تحصيلي دانشآموزان مطرح است که از اين عوامل با نام «باورهاي والدين» يا « اهداف والدين» ياد ميکنند: باور والدين و مشخص کردن نکات مهم و با اهميّت در زندگي و انتقال اين باورها و اعتقادات به کودک، با شيوهاي صحيح و منطقي، کودک را در جهتگيريها و رفتارهايش ياري ميدهد. بهطور مثال ،اگر تحصيل، موفقيّت تحصيلي و تحصيلات بالاي فرزند براي والدين از اهميّت ويژهاي برخوردار است، بايد اين باور به شيوهاي درست و منطقي براي کودک شرح داده شود تا کودک بفهمد که براي والدين او، موفقيّت تحصيلي جايگاه ويژهاي دارد، تا بر همين اساس گام بردارد. عقيده و باور والدين درباره هر موضوعي بايد در رفتار خود آنها جلوهگر شود. والديني که از دروغگويي بيزارند و دوست ندارند فرزندشان اين خصلت زشت را بياموزد، بايد اين باور را بهطور عملي نشان بدهند. اگر والدين عقيده دارند که ارتباط و حضور مستمر آنها در مدرسه فرزندشان باعث موفقيّت تحصيلي او ميشود، بايد اين عقيده را اجرا کنند. به اين معني که با برقراري ارتباط موثر و مناسب با اولياء مدرسه ي فرزندشان باعث فراهم کردن زمينه مناسب براي موفقيّت فرزندشان شوند. بنابراين باورهاي والدين و انتقال اين باورها با شيوهاي درست و منطقي به فرزند، او را در جهتگيريها و يافتن مسير صحيح ياري ميکند. شيوه حضور و مداخله ي والدين پژوهشگران بر اين باورند که عمدهترين دلمشغولي والدين، ناتواني آنها در انتخاب بهترين شيوه حمايت از فرزندان به ويژه در زمينه آموزش و پرورش است. از اين رو شايد توجه به اين نکات راهنماي مناسبي براي جهتگيري بهتر و موثرتر والدين باشد: الف /حمايت از فرزند بايد در جهت تعليم و تربيت صحيح او باشد. اين حمايت ميتواند به شيوههاي مختلف و در هر زمان متناسب با خواست منطقي کودکان ارائه شود. ب /همگام شدن با مدرسه. به اين معني که به جاي تک روي و بيتوجّهي به آموزشهاي مدرسه بايد با آموزشها همگام شد. اگر به عقيده ي اولياء مدرسه باور نداريد به جاي تک روي و سرپيچي، به مدرسه فرزندتان مراجعه کنيد و با مشورت مشکل را حل کنيد. لجبازي و طفره رفتن، تنها به فرزند شما لطمه وارد ميکند. ج /کودکاني که در منزل از حمايتهاي فرهنگي چون مطالعه کتاب، رفتن به سينما، تماشاي فيلمهاي مناسب سن و روحيه خود، تفريح، ورزش و سرگرمي مناسب و... برخوردار ميشوند، بيش از همسالان خود که چنين حمايتي ندارند، انگيزه ادامه تحصيل داشته و با اشتياق بيشتري درس ميخوانند. د/مشارکت والدين بايد همسو و هم جهت با آموزشهاي مدرسه انجام شده و در حقيقت مکمّل آموزشهاي مدرسه باشد. ه/صرف هزينه به هر شکل بايد توجيهي منطقي داشته باشد. اگر توجيهي براي صرف هزينهاي پيدا نکرديد، بدانيد که اشتباه کردهايد! برنامهريزي، راهي براي رسيدن به هدف والديني که دوست دارند فرزندشان به شرايط ايدهآل و آرماني که در ذهن دارند، دست يابند بايد آموزشهايي را به صورت عملي و به اين شرح به مرحله اجرا بگذارند: 1-هر روز برنامهريزي کنيد. زمان خواب و استراحت، صرف وعدههاي غذايي، انجام تکاليف مدرسه، مطالعه ي آزاد، ورزش و تفريح، کمک کردن به والدين در امور منزل و... بايد به درستي مشخص شده و همه برنامهها طبق برنامهريزي از قبل تعيين شده به اجرا درآيد. 2- کنترل دقيق امّا نامحسوس برنامههاي کودک به ويژه برنامههاي فوقبرنامه و برنامههايي که در اوقات فراغت کودک انجام شود. تماشاي تلويزيون، پرداختن به برنامههاي غيردرسي و... بايد براساس برنامهريزي صحيح و با محدوديّت زماني مشخصي اجرا شود. 3- وضعيت تحصيلي دانشآموز، وضعيت انضباطي و رفتاري او بايد به طور مرتب کنترل شود. 4- مراجعه به مدرسه، بدون اطلاع کودک و گفتوگوي دوستانه با اولياء مدرسه بهترين شيوه کنترل نامحسوس شرايط کودک است. 5- با وجود انتظار و توقّع بالاي اکثر والدين از فرزند، بايد اندکي واقعبين بود. والدين بايد به خوبي نقاط ضعف و قوّت فرزندشان را بشناسند تا بر همان اساس برنامهريزي کنند، برنامهريزي بايد در جهت رفع نقاط ضعف و قوّت بخشيدن به نقاط قوّت فرزند باشد. 6- تشويق، مهمترين عامل جهت پيشرفت و موفقيت تحصيلي کودکان است. موفقيتهاي فرزندتان را بزرگ جلوه داده و از آن استقبال کنيد. به او نشان بدهيد که از موفقيت او خوشحال هستيد و دوست داريد همواره به همين ترتيب فعاليت کند. 7- عادت مطالعه، خواندن و نوشتن، گفتو گو و تبادلنظر دوستانه و... را در خانواده باب کنيد. با گوش کردن به صحبتهاي فرزندتان، با مطالعه کتاب و... عادتهاي خوب را عملاً به او بياموزيد. |
برچسب ها |
روان شناسی, روانشناسی, روانشناسی خانواده |
کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
|
|
War Dreams Super Perfect Body Scary Nature Lovers School Winner Trick Hi Psychology Lose Addiction Survival Acts The East Travel Near Future Tech How Cook Food Wonderful Search Discommend
Book Forever Electronic 1 Science Doors The Perfect Offers Trip Roads Travel Trip Time Best Games Of Shop Instrument Allowedly