تاثیر ارتباطات والدین بر فرزند پروری - روانشناسی، روانکاوی، روانسنجی، روانپزشکی، مشاوره، مقالات و تست ها

roya · 17-01-2011, 02:31 PM

مشكلاتی كه خانواده‌ها با آن دست به گریبان هستند: ارتباطات ضعیف

ارتباطات روشن و مستمر میان شما و همسرتان به فرزندپروری موثر كمك می‌كند. همچنین، ارتباطات روشن میان شما و كودكتان، برای كمك به او جهت بهبود رفتارش، ضروری می‌باشد

ارتباطات روشن به فرزندپروری موثر كمك می‌كند

مشكلاتی كه خانواده‌ها با آن دست به گریبان هستند: ارتباطات ضعیف
ارتباطات روشن و مستمر میان شما و همسرتان به فرزندپروری موثر كمك می‌كند. همچنین، ارتباطات روشن میان شما و كودكتان، برای كمك به او جهت بهبود رفتارش، ضروری می‌باشد. ارتباطات خوب، مستلزم حرف زدن و گوش‌دادن فراوان از سوی تمامی اعضای خانواده است. كودك شما به ارتباط خوب، انضباط و عشق نیاز دارد.

والدین باید بر سراهداف، اتفاق‌نظر داشته باشند

شما و همسرتان باید تعیین نمایید كه كدامیك از رفتارهای فرزندتان خوب و مطلوب و كدامیك از آنها بد و نامطلوب است. ارزش‌های اساسی شما، اهداف و معیارهای رفتاری موردنظر شما برای كودكتان را تعیین می‌كند. رفتار خوب كودك خود را پاداش داده و تقویت كنید و رفتار غیرقابل قبول او را با عدم پاداش دادن، حذف نموده یا تضعیف نمایید.

حل مسأله توسط والدین

هنگامی كه دیوید 4 ساله چیزی می‌خواست و یا فقط درصدد جلب‌توجه بود. اغلب از «زبان بچگانه» استفاده می‌كرد. اگر او تشنه بود، به شیرآب آشپزخانه اشاره كرده و می‌گفت: «آ.آ.آ» مادر دیوید كه این زبان بچگانه را شیرین و ملیح می‌دانست، اغلب آن را پاداش می‌داد. (هرگاه كه او می‌گفت: «آ.آ.آ» لیوانی آب بهاو می‌داد». اما پدر دیوید كه این زبان بچگانه را زننده می‌دانست، او را سرزنش می‌كرد و او را «بچه‌ننه» می‌نامید.

چنانچه شما به عنوان تك والد، مسئولیت تربیت فرزند خود را برعهده دارید، با گفتگوی فراوان با بزرگسال دیگری كه با كودك شما ارتباط دارد، اهداف خود را روشن نموده و انتظارات واقع بینانه‌ای را برای رفتار كودك خود تعیین نمایید. ممكن است پدربزرگ و مادربزرگ یا پرستار بچه به صورت روزمره شما را در تربیت كودك یاری دهند. اگر چنین است، اطمینان حاصل كنید كه شما و این افراد انتظارات و اهداف هماهنگی را در رابطه با كودك داشته باشید.

گفتگوی روشن میان والدین و كودك

شما و همسرتان باید با كمك همدیگر قوانینی را كه می‌خواهید كودكتان به آنها عمل كند، تعیین نمایید. در صورت امكان كودك خود را برای مشاركت در تعیین و تعدیل قوانین تشویق كنید. چنانچه او در تعیین یك قانون مشاركت نماید، احتمالاً بیشتر از آن تبعیت می‌كند. با این وجود، هنگامی كه یك قانون تعیین گردید، شما باید از او انتظار تبعیت داشته باشید. او باید بداند كه شما كدامیك از رفتارهایش را دوست دارید و كدام رفتارها ناپذیرفتنی هستند. البته، هیچ‌گاه به كودك خود نگویید كه او «بچه بدی» است. بلكه به او بگویید كه فلان رفتار او را نمی‌پذیرید.

هنگامی كه شما قانونی را تعیین می‌كنید، باید كودكان شما به خوبی با آن آشنا شوند به طوری كه بتوانند در صورت درخواست آن را بازگو كنند. والدین گرگ و آدام با در میان گذاشتن قانون با این دوقلوها به آنها كمك كردند تا آن را یاد بگیرند. پدر ومادر می‌توانند از آنها سوال كنند: «قانون مربوط به كشتی گرفتن چه بود؟» و گرگ یا آدام پاسخ می‌دهند: «قانون این بود كه كشتی گرفتن در هر جای خانه، به جز در هال ممنوع است!»

چگونه دستورات موثر بدهیم

«لطفاً اسباب‌بازی‌هایت را بردار». یك درخواست ساده است. «غذا را روی زمین نریز». یا «بیا اینجا و كتت را از روی زمین بردار و آن را به چوب‌لباسی آویزان كن» همگی دستور هستند.

والدین كودكانی كه بی‌توجه اغلب قادر نیستند كه آموزش‌ها یا دستورات روشن و قاطعی به كودكان خود بدهند. تمام والدین، به ویژه والدین كودكان دشوار، باید قادر باشند كه آموزش‌ها یا دستورات روشن و موثری را به كودكان خود بدهند. هنگامی كه شما از محرومیت زمان‌مند- یك روش تربیتی بسیار موثر- استفاده می‌كنید، باید قادر باشید كه به كودك خود بگویید «بلافاصله به آن اتاق برو!» یاد گرفتن دستوردادن به این معنا نیست كه شما باید همانند یك گروهبان مشق نظامی یكریز با فریاد دستور بدهید. با این وجود، چنانچه كودك شما معمولاً بی‌توجه است و حتی هنگامی كه او را به دلیل بی‌توجهی سرزنش می‌كنید، به شما بد و بیراه می‌گوید، باید قادر باشید كه دستورات روشن و موثری به او بدهید و از دستورات خود حمایت كنید.

چه زمانی دستور می‌دهیم؟ زمانی به كودك خود دستور بدهید كه از او می‌خواهید یك سوءرفتار خاص را متوقف سازد و شما اعتقاد دارید كه او از یك درخواست ساده برای متوقف ساختن آن سوءرفتار، سرپیچی خواهد كرد. همچنین، هنگامی كه از كودك خود می‌خواهید كه رفتار خاصی را شروع كند و شما اعتقاد دارید از یك درخواست ساده برای شروع این رفتار، سرپیچی می‌كند، به او دستور بدهید.

چگونه باید دستور بدهید؟ فرض كنید كه شما وارد اتاق نشیمن می‌شوید و جنیفر، دختر هفت‌ساله و دشوار خود را می‌بیند كه بر روی كاناپه جدیدی كه تازه خریداری كرده‌اید در حال بالا و پایین پریدن است. شما باید مستقیما به طرف او بروید و با حالت چهره جدی به چشمان او نگاه كنید و تماس چشمی با او را حفظ كنید. او را با نام صدا بزنید، سپس با تن صدای محكم به صورت روشن و مستقیم به او دستور بدهید. «جنیفر، بالا و پایین پریدن بر روی مبلمان برخلاف قانون ماست. از كاناپه بیا پایین!» در این صورت شما دستور روشنی به او داده‌اید.

دستور باید روشن و صریح باشد نه مبهم و نامفهوم. در صورتیكه بگویید «بیا اینجا و این اسباب‌بازی‌ها را یكی‌یكی در قفسه بگذار!» كودك شما به احتمال بیشتری به دستور شما توجه خواهد كرد، اما اگر به صورتی مبهم بگویید«یه كاری با این اسباب‌بازی‌ها بكن!» احتمال اطاعت او از این دستور شما كمتر خواهد بود.

به هنگام دستور دادن، از سوال كدرن یا بیان اظهاری غیرمستقیم مانند «بالا و پایین پریدن بر روی كاناپه كار خوبی نیست!» خودداری كنید. به جنیفر نگویید «چرا بر روی كاناپه بالا و پایین می‌پری؟» زیرا ممكن است در اینصورت او لبخندی به شما تحویل دهد و بگویید «آخر، خیلی بامزه است!».

همچنین، هنگامی كه رفتار بد در حال اتفاق افتادن است، برای قانون خود استدلال نیاورید، زمان توضیح دلایل، قبل از قانون‌شكنی كودك و یا زمانی است كه رفتار نامناسب او پایان رفته است. در حالیكه، جنیفر هنوز مشغول بالا و پایین پریدن بر روی كاناپه است، به او نگویید «تو نباید روی كاناپه بالاو پایین بپری. پول زیادی برای آن داده‌ام. هنوز قسط‌های آن تمام نشده است. فنرهایش در می‌رود». بلكه فقط بگویید «از كاناپه بیا پایین!»

پس ازآنكه دستور خود را دادید، احتمالاً جنیفر به دستور شما توجه كرده و از كاناپه پایین خواهد آمد. با این وجود، بیایید فرض كنیم كه جنیفر تصمیم می‌گیرد كه از دستور شما سرپیچی كند. شاید او بخواهد كه شما را بیازماید و ببیند آیا شما برای حمایت از دستور خود، چیزی در اختیار دارید؟ برای حمایت از دستوری كه داده‌اید، لازم نیست كه به شدت جنیفر را تنبیه كرده و یا او را به تنبیه تهدید نمایید. این كار ممكن است موجب پیچیدگی بیشتر یك مساله دشوار میان والد و كودك شود.

شما یك راه بسیار ساده و موثر برای حمایت از دستور خود، در اختیار دارید. و آن هم «محرومیت زمان‌بند» است. بعداً در بخش دو، نحوه استفاده از محرومیت زمان‌مند را در چنین مقابله‌ای و بدون خشم شدید- مورد بحث قرار دهیم. فعلاً، گام‌های ساده زیر را برای دادن دستورات موثر به یاد داشته باشید. این گام‌ها را به خاطر سپرده و در صورت لزوم آنها راتمرین نمایید.

كودكان به انضباط و عشق نیاز دارند

تربیت به معنای آموزش خود كنترلی و بهبود رفتار به كودك است. كودك با دریافت عشق و انضباط از سوی شما، احترام به خود و خودكنترلی را یاد می‌گیرد. ما به كودكان خود انضباط را یاد می‌دهیم زیرا آنها را دوست داریم و می‌خواهیم كه آنها به بزرگسالانی مسئول و توانا تبدیل شوند. والد موثر بودن، مستلزم داشتن عشق و محبت، دانش، تلاش و زمان است. این كتاب اصول اساسی تغییر رفتار و مهارت‌های عملی برای كمك به كودك را به شما آموزش می‌دهد. با این حال برای كمك واقعی به كودكتان، شما باید به طور مستمر این مهارت‌ها را تمرین كرده و تلاش، زمان و همچنین عشق خود را به این كار اختصاص دهید.

«دلایل»، والدین برای عدم انضباط دادن كودك خود

والدین به دلایل مختلف، از انضباط دادن به كودك خود، اجتناب می‌كنند. این والدین باید از علت تردید خود در مورد انضباط دادن كودكشان آگاه بوده و بر مقاومت خود برای انجام این كار غلبه نمایند. شما نمی‌توانید بدون اینكه نخست خودتان خواهان تغییر رفتارتان باشید، از كودك خود انتظار داشته باشید رفتارش را تغییر دهد. گاهی اوقات والدین به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر تغییر رفتار خود را دشوار می‌یابند:

· والد ناامید: چنین والدی احساس می‌كند كه كودك او برای تغییر رفتار خود ناتوان است و همیشه بدین صورت، رفتار ضعیفی خواهد داشت. چنین والدی تسلیم كودك خود شده است.

· والد غیرمواجهه‌ای: چنین والدی از مواجه با كودك خود اجتناب می‌كند. او واقعاً از كودك خود انتظار ندارد كه به او توجه كند و كودك هم این را درك می‌كند. گاهی اوقات این والد از این می‌ترسد كه اگر درخواستی از كودك خود بكند، او را از دست می‌دهد. شنیدن جملاتی مانند «من تو را دوست ندارم»، «تو پدر وحشتناكی هستی» یا «ای كاش پدر جدیدی پیدا می‌كردم» از زبان كودك، به طور كامل چنین والدی را مبهوت كرده و اراده او را برای انضباط دادن به كودكش خنثی می‌كند.

· والد كم‌انرژی: به نظر می‌رسد كه چنین والدی فاقد انرژی فرزندپروری لازم برای برابری كردن با یك كودك فعال یا بدرفتار باشد. گاهی اوقات یك مادر یا پدر به تنهای مسئولیت كودك را برعهده دارد و در همین حال به یك شغل تمام‌وقت هم مشغول است. گاهی اوقات یك والد كم‌انرژی از افسردگی كوتاه مدت یا مزمن هم‌رنج می‌برد.

· والد گناهكار: چنین والدی خود را برای مشكلات كودكش سرزنش كرده و به ویژه زمانی كه برای انضباط دادن به كودكش تلاش می‌كند، احساس گناه دارد. سرزنش خود و احساس گناه، او را از آموزش اصلاح رفتار به فرزندش باز می‌دارد. چنین والدی سهل‌گیر یا منفعل می‌شود.

· والد عصبانی: بسیاری از والدین، همیشه در حین انضباط دادن به كودك خود به لحاظ هیجانی ناراحت و عصبانی می‌شود. از آنجایی كه انضباط دادن بدون عصبانیت و ناراحتی و یا احساس بیچارگی، برای آنها امكان‌پذیر نیست، آنها به سادگی سوءرفتار كودك خود را نادیده می‌گیرند. روش محرومیت زمان‌بند به شما كمك می‌كند تا در زمان تنبیه نمودن كودك می‌كند تا در زمان تنبیه نمودن كودك خود، آسوده خاطر باشید.

· والد بازداری شده: گاهی اوقات یك والد به هنگام تلاش برای انضباط دادن به كودك، توسط همسر خود بازداری می‌شود. چنانچه این اتفاق برای شما می‌افتد، با همسر خود در مورد اهداف مطلوب در مورد كودكتان، گفتگو كنید. پس از توافق بر سر اهداف پذیرفتنی، بر روی حصول توافق در مورد روش‌های مناسب انضباط دادن، كار كنید. گاهی اوقات، بستگان یا دوستان در زمانی كه شما به كودك خود انضباط می‌دهید در كارتان دخالت می‌كنند. برخی از افراد خاص به طور مكرر در صورتیكه شما به كودك خود انضباط بدهید از كار شما ناراحت خواهند شد! اجازه ندهید كه دیگران، شما را از اینكه والدی موثر و با اعتمادبه‌نفس باشید، ناامید سازند.

· والد ناراحت: مشكلات مادی، مسایل مالی و سایر موقعیت‌های دشوار زندگی، گاهی اوقات تبدیل به باری سنگین بر دوش والد، می‌شوند. اغلب اوقات این والد فاقد انرژی، زمان و انگیزه كافی برای كمك كردن به كودك خود است.

تربیت یك كودك و در عین حال اداره كردن یك خانواده، وظیفه‌ای دشوار و چالش‌برانگیز است. روان‌شناسان و سایر متخصصان می‌توانند والدین را برای افزایش درك از خودشان و از خانواده‌شان یاری دهند و می‌توانند آنها را جهت بهبود مهارت‌های فرزندپروری‌شان كمك نمایند. فصل 22 به شما می‌گوید: كه چه زمان و چگونه كمك‌ حرف‌های در مورد خود و یا كودكتان كمك حرفه‌ای دریافت كنید.

این نكات عمده را به یاد داشته باشیم:

· والدین باید در مورد اینكه كدام رفتارهای فرزندشان مطلوب و كدام رفتارها نامطلوب است، به توافق برسند.

· با كودك خود ارتباط روشنی داشته باشید.

· توانایی دادن دستورات روشن و موثر به كودك خود را كسب كنید.

· كودك شما به انضباط دادن هم همانند عشق و محبت نیاز دارد.
چنانچه مسأله‌ای شما را از انضباط دادن به كودكتان باز می‌دارد، ماهیت آن را مشخص كرده و در جهت اصلاح آن اقدام نمایید.

17-01-2011, 02:31 PM	#1
roya (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Jan 2011 نوشته ها: 972	تاثیر ارتباطات والدین بر فرزند پروری مشكلاتی كه خانواده‌ها با آن دست به گریبان هستند: ارتباطات ضعیف ارتباطات روشن و مستمر میان شما و همسرتان به فرزندپروری موثر كمك می‌كند. همچنین، ارتباطات روشن میان شما و كودكتان، برای كمك به او جهت بهبود رفتارش، ضروری می‌باشد ارتباطات روشن به فرزندپروری موثر كمك می‌كند مشكلاتی كه خانواده‌ها با آن دست به گریبان هستند: ارتباطات ضعیف ارتباطات روشن و مستمر میان شما و همسرتان به فرزندپروری موثر كمك می‌كند. همچنین، ارتباطات روشن میان شما و كودكتان، برای كمك به او جهت بهبود رفتارش، ضروری می‌باشد. ارتباطات خوب، مستلزم حرف زدن و گوش‌دادن فراوان از سوی تمامی اعضای خانواده است. كودك شما به ارتباط خوب، انضباط و عشق نیاز دارد. والدین باید بر سراهداف، اتفاق‌نظر داشته باشند شما و همسرتان باید تعیین نمایید كه كدامیك از رفتارهای فرزندتان خوب و مطلوب و كدامیك از آنها بد و نامطلوب است. ارزش‌های اساسی شما، اهداف و معیارهای رفتاری موردنظر شما برای كودكتان را تعیین می‌كند. رفتار خوب كودك خود را پاداش داده و تقویت كنید و رفتار غیرقابل قبول او را با عدم پاداش دادن، حذف نموده یا تضعیف نمایید. حل مسأله توسط والدین هنگامی كه دیوید 4 ساله چیزی می‌خواست و یا فقط درصدد جلب‌توجه بود. اغلب از «زبان بچگانه» استفاده می‌كرد. اگر او تشنه بود، به شیرآب آشپزخانه اشاره كرده و می‌گفت: «آ.آ.آ» مادر دیوید كه این زبان بچگانه را شیرین و ملیح می‌دانست، اغلب آن را پاداش می‌داد. (هرگاه كه او می‌گفت: «آ.آ.آ» لیوانی آب بهاو می‌داد». اما پدر دیوید كه این زبان بچگانه را زننده می‌دانست، او را سرزنش می‌كرد و او را «بچه‌ننه» می‌نامید. چنانچه شما به عنوان تك والد، مسئولیت تربیت فرزند خود را برعهده دارید، با گفتگوی فراوان با بزرگسال دیگری كه با كودك شما ارتباط دارد، اهداف خود را روشن نموده و انتظارات واقع بینانه‌ای را برای رفتار كودك خود تعیین نمایید. ممكن است پدربزرگ و مادربزرگ یا پرستار بچه به صورت روزمره شما را در تربیت كودك یاری دهند. اگر چنین است، اطمینان حاصل كنید كه شما و این افراد انتظارات و اهداف هماهنگی را در رابطه با كودك داشته باشید. گفتگوی روشن میان والدین و كودك شما و همسرتان باید با كمك همدیگر قوانینی را كه می‌خواهید كودكتان به آنها عمل كند، تعیین نمایید. در صورت امكان كودك خود را برای مشاركت در تعیین و تعدیل قوانین تشویق كنید. چنانچه او در تعیین یك قانون مشاركت نماید، احتمالاً بیشتر از آن تبعیت می‌كند. با این وجود، هنگامی كه یك قانون تعیین گردید، شما باید از او انتظار تبعیت داشته باشید. او باید بداند كه شما كدامیك از رفتارهایش را دوست دارید و كدام رفتارها ناپذیرفتنی هستند. البته، هیچ‌گاه به كودك خود نگویید كه او «بچه بدی» است. بلكه به او بگویید كه فلان رفتار او را نمی‌پذیرید. هنگامی كه شما قانونی را تعیین می‌كنید، باید كودكان شما به خوبی با آن آشنا شوند به طوری كه بتوانند در صورت درخواست آن را بازگو كنند. والدین گرگ و آدام با در میان گذاشتن قانون با این دوقلوها به آنها كمك كردند تا آن را یاد بگیرند. پدر ومادر می‌توانند از آنها سوال كنند: «قانون مربوط به كشتی گرفتن چه بود؟» و گرگ یا آدام پاسخ می‌دهند: «قانون این بود كه كشتی گرفتن در هر جای خانه، به جز در هال ممنوع است!» چگونه دستورات موثر بدهیم «لطفاً اسباب‌بازی‌هایت را بردار». یك درخواست ساده است. «غذا را روی زمین نریز». یا «بیا اینجا و كتت را از روی زمین بردار و آن را به چوب‌لباسی آویزان كن» همگی دستور هستند. والدین كودكانی كه بی‌توجه اغلب قادر نیستند كه آموزش‌ها یا دستورات روشن و قاطعی به كودكان خود بدهند. تمام والدین، به ویژه والدین كودكان دشوار، باید قادر باشند كه آموزش‌ها یا دستورات روشن و موثری را به كودكان خود بدهند. هنگامی كه شما از محرومیت زمان‌مند- یك روش تربیتی بسیار موثر- استفاده می‌كنید، باید قادر باشید كه به كودك خود بگویید «بلافاصله به آن اتاق برو!» یاد گرفتن دستوردادن به این معنا نیست كه شما باید همانند یك گروهبان مشق نظامی یكریز با فریاد دستور بدهید. با این وجود، چنانچه كودك شما معمولاً بی‌توجه است و حتی هنگامی كه او را به دلیل بی‌توجهی سرزنش می‌كنید، به شما بد و بیراه می‌گوید، باید قادر باشید كه دستورات روشن و موثری به او بدهید و از دستورات خود حمایت كنید. چه زمانی دستور می‌دهیم؟ زمانی به كودك خود دستور بدهید كه از او می‌خواهید یك سوءرفتار خاص را متوقف سازد و شما اعتقاد دارید كه او از یك درخواست ساده برای متوقف ساختن آن سوءرفتار، سرپیچی خواهد كرد. همچنین، هنگامی كه از كودك خود می‌خواهید كه رفتار خاصی را شروع كند و شما اعتقاد دارید از یك درخواست ساده برای شروع این رفتار، سرپیچی می‌كند، به او دستور بدهید. چگونه باید دستور بدهید؟ فرض كنید كه شما وارد اتاق نشیمن می‌شوید و جنیفر، دختر هفت‌ساله و دشوار خود را می‌بیند كه بر روی كاناپه جدیدی كه تازه خریداری كرده‌اید در حال بالا و پایین پریدن است. شما باید مستقیما به طرف او بروید و با حالت چهره جدی به چشمان او نگاه كنید و تماس چشمی با او را حفظ كنید. او را با نام صدا بزنید، سپس با تن صدای محكم به صورت روشن و مستقیم به او دستور بدهید. «جنیفر، بالا و پایین پریدن بر روی مبلمان برخلاف قانون ماست. از كاناپه بیا پایین!» در این صورت شما دستور روشنی به او داده‌اید. دستور باید روشن و صریح باشد نه مبهم و نامفهوم. در صورتیكه بگویید «بیا اینجا و این اسباب‌بازی‌ها را یكی‌یكی در قفسه بگذار!» كودك شما به احتمال بیشتری به دستور شما توجه خواهد كرد، اما اگر به صورتی مبهم بگویید«یه كاری با این اسباب‌بازی‌ها بكن!» احتمال اطاعت او از این دستور شما كمتر خواهد بود. به هنگام دستور دادن، از سوال كدرن یا بیان اظهاری غیرمستقیم مانند «بالا و پایین پریدن بر روی كاناپه كار خوبی نیست!» خودداری كنید. به جنیفر نگویید «چرا بر روی كاناپه بالا و پایین می‌پری؟» زیرا ممكن است در اینصورت او لبخندی به شما تحویل دهد و بگویید «آخر، خیلی بامزه است!». همچنین، هنگامی كه رفتار بد در حال اتفاق افتادن است، برای قانون خود استدلال نیاورید، زمان توضیح دلایل، قبل از قانون‌شكنی كودك و یا زمانی است كه رفتار نامناسب او پایان رفته است. در حالیكه، جنیفر هنوز مشغول بالا و پایین پریدن بر روی كاناپه است، به او نگویید «تو نباید روی كاناپه بالاو پایین بپری. پول زیادی برای آن داده‌ام. هنوز قسط‌های آن تمام نشده است. فنرهایش در می‌رود». بلكه فقط بگویید «از كاناپه بیا پایین!» پس ازآنكه دستور خود را دادید، احتمالاً جنیفر به دستور شما توجه كرده و از كاناپه پایین خواهد آمد. با این وجود، بیایید فرض كنیم كه جنیفر تصمیم می‌گیرد كه از دستور شما سرپیچی كند. شاید او بخواهد كه شما را بیازماید و ببیند آیا شما برای حمایت از دستور خود، چیزی در اختیار دارید؟ برای حمایت از دستوری كه داده‌اید، لازم نیست كه به شدت جنیفر را تنبیه كرده و یا او را به تنبیه تهدید نمایید. این كار ممكن است موجب پیچیدگی بیشتر یك مساله دشوار میان والد و كودك شود. شما یك راه بسیار ساده و موثر برای حمایت از دستور خود، در اختیار دارید. و آن هم «محرومیت زمان‌بند» است. بعداً در بخش دو، نحوه استفاده از محرومیت زمان‌مند را در چنین مقابله‌ای و بدون خشم شدید- مورد بحث قرار دهیم. فعلاً، گام‌های ساده زیر را برای دادن دستورات موثر به یاد داشته باشید. این گام‌ها را به خاطر سپرده و در صورت لزوم آنها راتمرین نمایید. كودكان به انضباط و عشق نیاز دارند تربیت به معنای آموزش خود كنترلی و بهبود رفتار به كودك است. كودك با دریافت عشق و انضباط از سوی شما، احترام به خود و خودكنترلی را یاد می‌گیرد. ما به كودكان خود انضباط را یاد می‌دهیم زیرا آنها را دوست داریم و می‌خواهیم كه آنها به بزرگسالانی مسئول و توانا تبدیل شوند. والد موثر بودن، مستلزم داشتن عشق و محبت، دانش، تلاش و زمان است. این كتاب اصول اساسی تغییر رفتار و مهارت‌های عملی برای كمك به كودك را به شما آموزش می‌دهد. با این حال برای كمك واقعی به كودكتان، شما باید به طور مستمر این مهارت‌ها را تمرین كرده و تلاش، زمان و همچنین عشق خود را به این كار اختصاص دهید. «دلایل»، والدین برای عدم انضباط دادن كودك خود والدین به دلایل مختلف، از انضباط دادن به كودك خود، اجتناب می‌كنند. این والدین باید از علت تردید خود در مورد انضباط دادن كودكشان آگاه بوده و بر مقاومت خود برای انجام این كار غلبه نمایند. شما نمی‌توانید بدون اینكه نخست خودتان خواهان تغییر رفتارتان باشید، از كودك خود انتظار داشته باشید رفتارش را تغییر دهد. گاهی اوقات والدین به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر تغییر رفتار خود را دشوار می‌یابند: · والد ناامید: چنین والدی احساس می‌كند كه كودك او برای تغییر رفتار خود ناتوان است و همیشه بدین صورت، رفتار ضعیفی خواهد داشت. چنین والدی تسلیم كودك خود شده است. · والد غیرمواجهه‌ای: چنین والدی از مواجه با كودك خود اجتناب می‌كند. او واقعاً از كودك خود انتظار ندارد كه به او توجه كند و كودك هم این را درك می‌كند. گاهی اوقات این والد از این می‌ترسد كه اگر درخواستی از كودك خود بكند، او را از دست می‌دهد. شنیدن جملاتی مانند «من تو را دوست ندارم»، «تو پدر وحشتناكی هستی» یا «ای كاش پدر جدیدی پیدا می‌كردم» از زبان كودك، به طور كامل چنین والدی را مبهوت كرده و اراده او را برای انضباط دادن به كودكش خنثی می‌كند. · والد كم‌انرژی: به نظر می‌رسد كه چنین والدی فاقد انرژی فرزندپروری لازم برای برابری كردن با یك كودك فعال یا بدرفتار باشد. گاهی اوقات یك مادر یا پدر به تنهای مسئولیت كودك را برعهده دارد و در همین حال به یك شغل تمام‌وقت هم مشغول است. گاهی اوقات یك والد كم‌انرژی از افسردگی كوتاه مدت یا مزمن هم‌رنج می‌برد. · والد گناهكار: چنین والدی خود را برای مشكلات كودكش سرزنش كرده و به ویژه زمانی كه برای انضباط دادن به كودكش تلاش می‌كند، احساس گناه دارد. سرزنش خود و احساس گناه، او را از آموزش اصلاح رفتار به فرزندش باز می‌دارد. چنین والدی سهل‌گیر یا منفعل می‌شود. · والد عصبانی: بسیاری از والدین، همیشه در حین انضباط دادن به كودك خود به لحاظ هیجانی ناراحت و عصبانی می‌شود. از آنجایی كه انضباط دادن بدون عصبانیت و ناراحتی و یا احساس بیچارگی، برای آنها امكان‌پذیر نیست، آنها به سادگی سوءرفتار كودك خود را نادیده می‌گیرند. روش محرومیت زمان‌بند به شما كمك می‌كند تا در زمان تنبیه نمودن كودك می‌كند تا در زمان تنبیه نمودن كودك خود، آسوده خاطر باشید. · والد بازداری شده: گاهی اوقات یك والد به هنگام تلاش برای انضباط دادن به كودك، توسط همسر خود بازداری می‌شود. چنانچه این اتفاق برای شما می‌افتد، با همسر خود در مورد اهداف مطلوب در مورد كودكتان، گفتگو كنید. پس از توافق بر سر اهداف پذیرفتنی، بر روی حصول توافق در مورد روش‌های مناسب انضباط دادن، كار كنید. گاهی اوقات، بستگان یا دوستان در زمانی كه شما به كودك خود انضباط می‌دهید در كارتان دخالت می‌كنند. برخی از افراد خاص به طور مكرر در صورتیكه شما به كودك خود انضباط بدهید از كار شما ناراحت خواهند شد! اجازه ندهید كه دیگران، شما را از اینكه والدی موثر و با اعتمادبه‌نفس باشید، ناامید سازند. · والد ناراحت: مشكلات مادی، مسایل مالی و سایر موقعیت‌های دشوار زندگی، گاهی اوقات تبدیل به باری سنگین بر دوش والد، می‌شوند. اغلب اوقات این والد فاقد انرژی، زمان و انگیزه كافی برای كمك كردن به كودك خود است. تربیت یك كودك و در عین حال اداره كردن یك خانواده، وظیفه‌ای دشوار و چالش‌برانگیز است. روان‌شناسان و سایر متخصصان می‌توانند والدین را برای افزایش درك از خودشان و از خانواده‌شان یاری دهند و می‌توانند آنها را جهت بهبود مهارت‌های فرزندپروری‌شان كمك نمایند. فصل 22 به شما می‌گوید: كه چه زمان و چگونه كمك‌ حرف‌های در مورد خود و یا كودكتان كمك حرفه‌ای دریافت كنید. این نكات عمده را به یاد داشته باشیم: · والدین باید در مورد اینكه كدام رفتارهای فرزندشان مطلوب و كدام رفتارها نامطلوب است، به توافق برسند. · با كودك خود ارتباط روشنی داشته باشید. · توانایی دادن دستورات روشن و موثر به كودك خود را كسب كنید. · كودك شما به انضباط دادن هم همانند عشق و محبت نیاز دارد. چنانچه مسأله‌ای شما را از انضباط دادن به كودكتان باز می‌دارد، ماهیت آن را مشخص كرده و در جهت اصلاح آن اقدام نمایید.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)