هدف آدمي از ارتباط با جهان و خالق جهان - روانشناسی، روانکاوی، روانسنجی، روانپزشکی، مشاوره، مقالات و تست ها

roya · 19-01-2011, 04:50 PM

هدف آدمي از ارتباط با جهان و خالق جهان

هدف ها در رابطه با آفريدگار

هدف كلي ، وصول به مقام قرب خداوند است كه قدرت و غناي مطلق است و جلب رضاي او ، و يافتن عشقي ملكوتي كه پرتوش ديده بصيرتمان را بگشايد و ژرفناي دل و زندگي ما را روشن كند.

اين امر مستلزم شناخت او و آنگاه عبادت اوست.

الف – هدف از شناخت خدا رسيدن به اين مسئله است كه او سرچشمه جاودان هستي است ؛ جز او كسي و مصدري براي تنظيم امور اين جهان نيست. در آفرينش شريكي براي خود نگرفته و زمام امر و نهي به دست اوست و هيچ چيز از حيطه تصرف او خارج نيست. هيچ خلل و سستي در كارهاي او راه ندارد. او علم و غناي مطلق است ، قدرت و حيات مطلق است ، ازلي و ابدي و احد و واحد است.

ب – در جنبه عبادت نخست يادآور مي شويم كه عبادت عالي ترين راه براي سير ، و وصول به كمال است.

عبادت ايجاد زمينه جهت پيوند دائمي با خداست كه درآن انجام هر عمل و رفتاري بر لباس مشورت با او و طبق نظام اوست . عبادت از آثار عملي رابطه با خداست چنان ارتباطي كه داد و ستدش با خدا، ترس و پروايش از خدا، محبتش به خدا و بازگشتش به خدا باشد.

عبادت بدين گونه اي كه تصوير شد تنها شامل لحظاتي نيست كه در آن آدمي در نقطه اي معين قرار گيرد و به راز و نياز و كـُرنش او بپردازد بلكه شامل تمام لحظات حيات و تمام جنبه هاي زندگي است؛ همه شئون زندگي را از رفتار و كردار ، تفكر و ادراك فرا مي گيرد . عبادت به حقيقت قبول مسئوليتي است از منبع فيض ها ، وابستگي به قدرتي است كامل كه نتيجه آن پر و بال يافتن است زيرا تعلق به قدرت كامل ، خود قدرت آفرين است.

عبادت جهت دادن تلاش ها به سوي او، جلب رضايش درهمه امور، گردن نهادن به فرمانش ، توجه به او در تمام جنبش ها و حركت هاست و در سايه آن احساس لذت و يافتن غناي روحي است.

در ايجاد رابطه با خدا ، گام اول ايمان است ؛ گام دوم اطاعت و گام سوم تقوا يعني پروا داشتن از او ، و گام چهارم عمل مداوم به وظايف و مسئوليت هاست ، و گام پنجم احسان است.

هدف ها در مورد با جهان :

مذهب در قلمرو فعاليت خود براي روابط ما با جهان به معناي اعم نيز ضوابطي تهيه مي كند. آنچه از جهان مورد نظر است قطعاً يكي همان كره خاكي ، و ديگر كليه عوالم غير از زمين است كه در مذهب اشاراتي راجع به رابطه بشر با آنها رفته است . جهان از نظر مذهب ، مدرسه و دارالتكميل است و رابطه با آن بايد منتج تغييرات مطلوب در آن و بهره برداري از آن ، به نفع خود و جامعه باشد.

رابطه با اين كره خاكي حداقل چهار نوع است : رابطه اي با انسان ، رابطه اي با حيوان ، رابطه اي با نبات و رابطه اي با جماد.

رابطه ما با جماد و نبات رابطه بهره مندي ، استعمار و استثمار است . به عبارت ديگر با ايجاد تغيير و تبديل در آن و پرورش آن ، براي زندگي خود و جامعه ، رفاه و آسايش و وسيله تنعم مي آفرينيم .

در جنبه رابطه با حيوانات ، ضوابطي تحت عنوان حقوق حيوانات داريم كه براي نمونه با اتكاي به سخن معصوم مي گوييم حيوان بر صاحبش شش حق دارد كه بايد آنها را رعايت كند:

1- بيش از طاقت بر او بار نكند 2- براي صحبت كردن با ديگران بر پشت او ننشيند 3- در هر منزلي كه پياده شد نخست به آب و علف او بپردازد 4- صورت او را داغ نكند 5- هر وقت از آب عبورش داد آب را بر او عرضه كند 6- او را نزند زيرا تسبيح گوي خداست .

البته درباره ديگر حيوانات حتي خفاش ، گربه ، سگ ، حيوانات موذي ، مورچه ها و... نيز توصيه هايي شده است.

در جنبه ي رابطه با انسان دامنه بحث وسيع ، و نوع ضوابط متفاوت است . نوع ضوابط براي روابط افراد از نظر تعلق به مذهب ، از نظر رابطه خوني و رحمي ، رابطه همسايگي ، رابطه انساني ، فرق مي كند . في المثل رابطه با والدين رابطه احترامي و احساني است "و قـَضي رَبَّك الا تعبـُدوا اِلّا اياه و بـِالوالدينِ اِحساناً" و نوع رابطه با برادر و خواهر با آن فرق دارد و همين طور نوع رابطه با همسر يا عمو وعمه و دايي و خاله .

نوع ضوابط براي رابطه با افراد انسان آن قدر متنوع است كه ما مجبوريم فقط خود را در چهارچوب ذكر آنها محدود كنيم . اين روابط عبارت اند از:

- رابطه والدين با فرزندان : رابطه با فرزندان از نظر جنس ، رابطه با فرزندان از نظر ارشديت.

- رابطه فرزند با والدين : والدين مسلمان ، اهل كتاب ، كافر؛ رابطه با پدر؛ رابطه با مادر.

- رابطه با محارمي چون عمه ، خاله ، عمو، دائي ، پدر بزرگ ، مادربزرگ، جد و جده.

- رابطه با ارحام درجه دوم : يعني فرزندان عمو، عمه ، دايي ، خاله .

- رابطه با همسايه : همسايه خويشاوند ، همسايه بيگانه ، همسايه مسافر، همسايه همكيش، همسايه كافر

- رابطه با افراد جامعه : رابطه با جامعه انساني ، با مسئولان جامعه ، با حاكم ، و رابطه مسئولان جامعه با مردم.

- رابطه با همكيشان اگر چه در جامعه ما نباشند.

- رابطه با اهل كتاب : رابطه با افراد الهي ، رابطه با انسان فقط به خاطر اين كه انسان است .

19-01-2011, 04:50 PM	#1
roya (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Jan 2011 نوشته ها: 972	هدف آدمي از ارتباط با جهان و خالق جهان هدف آدمي از ارتباط با جهان و خالق جهان هدف ها در رابطه با آفريدگار هدف كلي ، وصول به مقام قرب خداوند است كه قدرت و غناي مطلق است و جلب رضاي او ، و يافتن عشقي ملكوتي كه پرتوش ديده بصيرتمان را بگشايد و ژرفناي دل و زندگي ما را روشن كند. اين امر مستلزم شناخت او و آنگاه عبادت اوست. الف – هدف از شناخت خدا رسيدن به اين مسئله است كه او سرچشمه جاودان هستي است ؛ جز او كسي و مصدري براي تنظيم امور اين جهان نيست. در آفرينش شريكي براي خود نگرفته و زمام امر و نهي به دست اوست و هيچ چيز از حيطه تصرف او خارج نيست. هيچ خلل و سستي در كارهاي او راه ندارد. او علم و غناي مطلق است ، قدرت و حيات مطلق است ، ازلي و ابدي و احد و واحد است. ب – در جنبه عبادت نخست يادآور مي شويم كه عبادت عالي ترين راه براي سير ، و وصول به كمال است. عبادت ايجاد زمينه جهت پيوند دائمي با خداست كه درآن انجام هر عمل و رفتاري بر لباس مشورت با او و طبق نظام اوست . عبادت از آثار عملي رابطه با خداست چنان ارتباطي كه داد و ستدش با خدا، ترس و پروايش از خدا، محبتش به خدا و بازگشتش به خدا باشد. عبادت بدين گونه اي كه تصوير شد تنها شامل لحظاتي نيست كه در آن آدمي در نقطه اي معين قرار گيرد و به راز و نياز و كـُرنش او بپردازد بلكه شامل تمام لحظات حيات و تمام جنبه هاي زندگي است؛ همه شئون زندگي را از رفتار و كردار ، تفكر و ادراك فرا مي گيرد . عبادت به حقيقت قبول مسئوليتي است از منبع فيض ها ، وابستگي به قدرتي است كامل كه نتيجه آن پر و بال يافتن است زيرا تعلق به قدرت كامل ، خود قدرت آفرين است. عبادت جهت دادن تلاش ها به سوي او، جلب رضايش درهمه امور، گردن نهادن به فرمانش ، توجه به او در تمام جنبش ها و حركت هاست و در سايه آن احساس لذت و يافتن غناي روحي است. در ايجاد رابطه با خدا ، گام اول ايمان است ؛ گام دوم اطاعت و گام سوم تقوا يعني پروا داشتن از او ، و گام چهارم عمل مداوم به وظايف و مسئوليت هاست ، و گام پنجم احسان است. هدف ها در مورد با جهان : مذهب در قلمرو فعاليت خود براي روابط ما با جهان به معناي اعم نيز ضوابطي تهيه مي كند. آنچه از جهان مورد نظر است قطعاً يكي همان كره خاكي ، و ديگر كليه عوالم غير از زمين است كه در مذهب اشاراتي راجع به رابطه بشر با آنها رفته است . جهان از نظر مذهب ، مدرسه و دارالتكميل است و رابطه با آن بايد منتج تغييرات مطلوب در آن و بهره برداري از آن ، به نفع خود و جامعه باشد. رابطه با اين كره خاكي حداقل چهار نوع است : رابطه اي با انسان ، رابطه اي با حيوان ، رابطه اي با نبات و رابطه اي با جماد. رابطه ما با جماد و نبات رابطه بهره مندي ، استعمار و استثمار است . به عبارت ديگر با ايجاد تغيير و تبديل در آن و پرورش آن ، براي زندگي خود و جامعه ، رفاه و آسايش و وسيله تنعم مي آفرينيم . در جنبه رابطه با حيوانات ، ضوابطي تحت عنوان حقوق حيوانات داريم كه براي نمونه با اتكاي به سخن معصوم مي گوييم حيوان بر صاحبش شش حق دارد كه بايد آنها را رعايت كند: 1- بيش از طاقت بر او بار نكند 2- براي صحبت كردن با ديگران بر پشت او ننشيند 3- در هر منزلي كه پياده شد نخست به آب و علف او بپردازد 4- صورت او را داغ نكند 5- هر وقت از آب عبورش داد آب را بر او عرضه كند 6- او را نزند زيرا تسبيح گوي خداست . البته درباره ديگر حيوانات حتي خفاش ، گربه ، سگ ، حيوانات موذي ، مورچه ها و... نيز توصيه هايي شده است. در جنبه ي رابطه با انسان دامنه بحث وسيع ، و نوع ضوابط متفاوت است . نوع ضوابط براي روابط افراد از نظر تعلق به مذهب ، از نظر رابطه خوني و رحمي ، رابطه همسايگي ، رابطه انساني ، فرق مي كند . في المثل رابطه با والدين رابطه احترامي و احساني است "و قـَضي رَبَّك الا تعبـُدوا اِلّا اياه و بـِالوالدينِ اِحساناً" و نوع رابطه با برادر و خواهر با آن فرق دارد و همين طور نوع رابطه با همسر يا عمو وعمه و دايي و خاله . نوع ضوابط براي رابطه با افراد انسان آن قدر متنوع است كه ما مجبوريم فقط خود را در چهارچوب ذكر آنها محدود كنيم . اين روابط عبارت اند از: - رابطه والدين با فرزندان : رابطه با فرزندان از نظر جنس ، رابطه با فرزندان از نظر ارشديت. - رابطه فرزند با والدين : والدين مسلمان ، اهل كتاب ، كافر؛ رابطه با پدر؛ رابطه با مادر. - رابطه با محارمي چون عمه ، خاله ، عمو، دائي ، پدر بزرگ ، مادربزرگ، جد و جده. - رابطه با ارحام درجه دوم : يعني فرزندان عمو، عمه ، دايي ، خاله . - رابطه با همسايه : همسايه خويشاوند ، همسايه بيگانه ، همسايه مسافر، همسايه همكيش، همسايه كافر - رابطه با افراد جامعه : رابطه با جامعه انساني ، با مسئولان جامعه ، با حاكم ، و رابطه مسئولان جامعه با مردم. - رابطه با همكيشان اگر چه در جامعه ما نباشند. - رابطه با اهل كتاب : رابطه با افراد الهي ، رابطه با انسان فقط به خاطر اين كه انسان است .

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)