روانشناسی، روانکاوی، روانسنجی، روانپزشکی، مشاوره، مقالات و تست ها

روانشناسی، روانکاوی، روانسنجی، روانپزشکی، مشاوره، مقالات و تست ها (http://psychology.harferooz.com/index.php)
-   روانشناسی اسلامی (http://psychology.harferooz.com/forumdisplay.php?f=293)
-   -   تربيت دوره خردسالي (http://psychology.harferooz.com/showthread.php?t=2416)

mhm 22-10-2011 05:57 PM

تربيت دوره خردسالي
 
زندگی مدیریت خوشی ها و ناخوشی ها است . ناخوشی هایی که فلسفه داشته و باید باشند . نحوه ی برخورد ما با آنها می تواند تلخی های زندگی را کاهش دهد ولی هیچوقت از بین نمی برد . ما باید با این روش شروع کنیم . ما در هفت سال دوم وقتی که می خواهیم ناخوشی ها را به بچه نشان داده و در کنار آن ازبچه ادب بخواهیم و دلم می خواهد ها را یک مقدار تضعیف کرده و کنار بزنیم . باید در هفت سال اول به قدر کافی به بچه محبت کرده باشیم . در هفت سال اول به قدر کافی به بچه آزادی داده باشیم تا زمانی که درهفت سال دوم با سختی ها مواجه می شود مشکل پیدا نکند . به راحتی تلخی های زندگی را پذیرفته وادب را که یک مقدار ضابطه مند کردن فرد و جلوگیری از خودخواهی ها است بپذیرد . ما باید بنا را با آسایش و راحتی بچه در هفت سال اول محکم کنیم . این کلمه ی امیر واقعاً به این معنا نیست که بچه فرمانده باشد . امیرالمومنین (ع) می فرماید فرزند تو تا هفت سال ریحانه ی تو است . ریحانه لطیف بوده و نیاز به مراقبت بیشتر دارد . مثلاً اگر شما یک گلدانی داشته باشید که برگ های آن به سمت آفتاب رفته باشد ، زمانی که گلدان را جابجا می کنید ، اجازه می دهید که برگ آرام آرام تغییر جهت دهد . بنابراین برخورد با ریحانه شیوه ی خاصی دارد . باید در هفت سال اول امنیت خاطر ، محبت و پناهگاه محکم خانوادگی را برای بچه ایجاد کرده باشید . خیلی اوقات پدر و مادرها با بچه ی خود مدارا می کنند، اما با یک یا دو دعوا بچه پشتوانه ی امنیتی خود را درخانه از دست می دهد . بچه به سهولت به سمت پنهان کاری رفته و چون احساس دشمنی می کند به سرعت به سمت دشمنی کردن می رود . ما می توانیم در هفت سال اول بچه را امر و نهی کنیم اما نباید او احساس دشمنی بکند . نباید احساس امنیت او از بین برود . ولی مثلاً اگر با چاقوی تیزی بازی می کند نباید اورا رها کنیم و بگذاریم هر کاری می خواهد انجام دهد . مهم این است که ما انتظاری که از این نحوه ی برخورد با بچه را داریم مشخص باشد . اینکه بچه با کمال آرامش به هفت سالگی برسد . و از دلم می خواهد ها سیراب باشد . ما زحمت بکشیم و این دلم می خواهد ها را جهت دهیم و بعد با او همراهی کنیم . با این کار بچه اطمینان خاطر دارد که با پدر و مادر خود جنگ و دعوا ندارد . از هفت سالگی به بعد که پدر و مادرها می خواهند برای این دلم می خواهد ها برنامه بگذارند ، بچه احساس می کند که یک بازی جدید است که شروع شده . ما می توانیم در سخت ترین شرایط بچه را اداره و مدیریت کنیم . ولی باید مراقب باشیم که بچه چه برداشتی می کند . ما قبل از هفت سال اول اسیر برداشت های بچه هستیم . اگر در مقابل فرزند خود به دیگری محبت کردیم و او برداشت غلط کرد . باید رفتار خود را به گونه ای اصلاح کنیم که این برداشت غلط برای او ایجاد نشود . محبت کردن به دیگری در مقابل چشم بچه ی سه ساله اشکالی ندارد. ما نباید از ترس حسادت او ، به بچه دیگری محبت نکنیم . ولی باید این مسئله ی حسادت را حل کنیم . موضوع این است که برداشتی که بچه می کند ، برداشت مناسبی باشد . در هفت سال اول تعلیم و تربیت باید باشد . اما باید انعطاف پذیر بوده وآئین نامه ای نباشد . در روایتی داریم که وقتی بچه سه ساله شد به او لا اله الا الله را یاد بدهید . وقت سه سال و هفت ماهه شد محمد رسول الله (ص) را به او بیاموزید . پس ما باید آموزش قبل از هفت سال داشته باشیم . وقتی که فرزند شما به سمت خطر می رود باید به او آموزش دهید که این وسیله خطرناک است . نباید بچه این ها را تجربه کند ، شاید به این وسیله بخود صدمه ی سنگینی بزند . در این هفت سال پدر و مادر باید عمیقاً وقت گذاشته و به او توجه کنند . با بچه حرف بزنند . معمولاً پسرها دیرتر زبان باز می کنند اما در همان موقع نیز خیلی چیزها را فهمیده و درک می کنند . پدر و مادر باید با بچه ی خود گفتگو کرده و بفهمند که او چه چیزی را می خواهد . اگر چیزی را که می خواهد به او دادید ، امنیت خاطر پیدا کرده و فکر می کند هرچه بخواهد پدر و مادر به او می دهند . پدر و مادر با شیوه ی گفتگو با یکدیگر باید به بچه ادب یاد بدهند . به شیوه ی ریحانه با او برخورد کرده وبه او امر و نهی نکنند . اگر بچه کاری کرد و عذر خواهی نکرد . در سن پنج سالگی نباید او را مجبور به این کار بکنید . این روش یعنی تربیت بالای هفت سال را در سنی کمتر، اجرا کردن . اگر می خواهند در این سن به بچه عذرخواهی کردن را یاد بدهند، باید پدر و مادر یک نمایش اجرا کرده و مدام در آن از هم عذر خواهی کنند . خداوند متعال یکی از روش های تربیتی برای فرزندان را تئاتر قرار داده و بازیگران آن نیز پدر و مادر هستند . وقتی پدر و مادر به یکدیگر اعتنا نداشته و یا رفتارهایی را در مقابل نگاه این بچه انجام دهند. و در مقابل مدام بخواهند با بچه به صورت امر و نهی برخورد کنند ، این حدیث جلوی آنها را می گیرد . اینکه این بچه در این هفت سال امیر است و نباید به او امر و نهی کرد . البته بعد از هفت سال نیز این نمایش وجود دارد . اما در این زمان امر و نهی هم می توانید بکنید . انشاء الله خداوند متعال خانه های ما را محل تربیت سربازان امام زمان (عج) قرار دهد .http://hra-news.org/images/stories/K/koudak-azari34.jpg

sunyrise 10-02-2013 08:47 PM

:2:متاسفانه موافقم !پدر و مادر من هیچی از این ها نمیفهمیدن !نتیجش من!از خانواده و خواهر و برادر و غیره فراری ام.
از مامان بابا م خوشم نمیاد
دوسشون دارم ولی نمیتونم پیششون زندگی کنم چرا؟چون مامان خانوم من یادش میفته ازم ایراد بگیره


اکنون ساعت 01:00 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3 می باشد.

Powered by vBulletin Version 3.8.12 by vBS
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.

Free Persian Language By Harfe rooz Ver 3.0