من تقریبا از نوجوانی دچار استرس بودم و از اینکه بخواهم در جمع حضور پیدا کنم دچار استرس می شدم و چون یک چشم من کمی(خیلی کم)لوچ است و نابینا در بین جامعه مورد مسخره قرار می گرفتم و از همان کودکی ادم عصبانی بودم و در بین خانواده هم به من نسبت به دیگران هم کمتر اعتنا می شد و الان که 32 سالم است و معلم هستم از اینکه در جمع قرار بگیرم دچار استرس می شوم وحتی از اینکه بخواهم در یک مهمانی قرار بگیرم دچار استرس می شوم و احساس حقارت میکنم و فکر می کنم دیگران به من خواهند خندید وگاهی انچنان دچار استرس می شوم که نمی توانم در جمع سرم را بالا بگیرم و هنوز نشده که من در جمع قرار بگیرم و دچار استرس نشوم و معده ام هم داغون شده است و همیشه دل پیچه هستم و تقربا اکثر دوستان و همکارانم هم ازاین وضعیت اگاه هستند و تا حدود زیادی مراعات حال مرا هم می کنند و تا بحال به چندین مشور و روان شناس و روان پزشک مراجعه کرده ام ولی مشکلم حل نشده است و زمانی هم دردوران دانشجویی (اوایل) مشکلم خیلی حاد بود که با مراجعه به روان پزشک و با مصرف دارو از حالت حاد بیرون امدم و فکر می کنم این مشکل جلوی پیشرفت شغلی را گرفته . پیشنهاد های دیگران:نوشتن موقعیت های استرس زا و ثبت احساسات و نوشتن افکار منفی و جایگزینی افکار مثبت -ریلکسیشن-مشاوره حضوری-مصرف دارو
لطفا مرا راهنمایی کند