[ریحانه]

سلام دوست عزیز شکیرا
از پاسختون ممنونم. خداراشکر من خیلی به مباحث روانشناسی و روانشناسی دینی علاقه دارم و اینها رو مطالعه میکنم کتابی که فرمودید همون اوایل زندگی راهگشای من بود و واقعا به خیلی ها هم توصیه کردم بخونن
مساله اینه که یک مادر و همسر حقیقی کسیه که یک منبع عاطفه و عشق و محبت باشه سرشار و لبریز از محبت باشه، اما من که خودم اوج خلا محبت هستم محبتی که وقتی بچه بودم باید از پدر و مادر دریافت میکردم ولی ...
با این وصف من چطور میتونم محبت رو به خانوادم تزریق کنم وقتی خودم این همه خلا دارم چطور میتونم منبع محبت باشم؟ این محبت بزرگترین کمبود وجود من است اگر بخوام اون را لحظه لحظه تقدیم اطرافیانم کنم از کدام منبع اون رو تامین کنم؟
اگر کسی میتونه به من بگه ادمی که بسن جوانی رسیده و همیشه کمبود محبت داشته -و خب با ازدواجش کمی از این مشکلش حل شده- حالا در مقام مادر و همسر بجایی رسیده که باید یک خانواده رو از سرچشمه محبتش سیراب کنه ولی از کجا؟ خودش اون رو از کجا بیاره؟
ممنون میشم دوستانی که در این زمینه تجربه ای دارن در اختیار من قرار بدن.
راستی حالا که شما یک کتاب خوب معرفی کردید من یک کتاب بی نظیر بهتون معرفی میکنم کتاب معجره گفتگو انتشارات بسیار عالیه "صابرین" این کتاب واقعا بهترین کتاب روانشناسی بوده که من تا حالا خوندم.
از لطفتون پیشاپیش تشکر میکنم