چند نكته درباره داروهاي ضد افسردگي

[roya]

چند نكته درباره داروهاي ضد افسردگي

متخصصان اظهار مي ‌دارند كه مصرف داروهاي ضد افسردگي يكي از بهترين راه كارها براي مقابله با افسردگي است، اما بايد در نظر داشت كه ما به عنوان يك مصرف كننده، چه توقعي از اين داروها بايد داشته باشيم.

واقعيت اين است كه داروهاي ضد افسردگي مانند آنتي بيوتيك ‌ها نيستند كه در طي چند روز، عامل بيماري زا را از بدن ريشه كن كنند. داروهاي ضد افسردگي به جاي ريشه كردن عامل بيماري، علايم آن را كاهش مي‌ دهند و در عين حال امكان دارد كه بيمار حتي بعد از رهايي از علايم افسردگي، نياز به مصرف دارو داشته باشد.

انجمن روان پزشكان آمريكا توصيه مي ‌كند كه بيمار بايد 4 تا 5 ماه بعد از بهبود علايم از داروهاي ضد افسردگي استفاده كند. اين كار باعث مي ‌شود تا از احتمال بازگشت بيماري كاسته شود.

برخي از بيماران ممكن است به زمان طولاني ‌تري براي مصرف دارو احتياج داشته باشند. افسردگي مي ‌تواند در بعضي از مواقع شبيه بيماري مزمن مانند ديابت و بيماري‌ هاي قلبي باشد. در اين شرايط بيمار به يك روند درماني مداوم احتياج دارد كه به آن درمان نگهدارنده گفته مي‌ شود.

بر اساس اين گزارش، طي دو دهه گذشته تعداد زيادي از داروهاي جديد ضد افسردگي روانه بازار شده‌اند كه تا حدودي متفاوت از داروهاي قديمي ‌تر عمل مي ‌كنند.

يك نوع از اين داروها، بازدارنده‌هاي انتخابي باز جذب سروتونين (SSRIs) هستند. اين داروها بر روي سطح يك ماده شيميايي در مغز به نام "سروتونين" اثر مي گذارند. از انواع اين ضد افسردگي ‌ها مي توان به اس سيتالوپرام، فلووكسامين، پاروكستين و فلوكستين اشاره كرد. عوارض جانبي اين داروها معمولاً اندك و شدت آن ها كم است و شامل مشكلات معده، مشكلات خواب، مشكلات جنسي، سردرد، اضطراب و تغييرات وزني هستند.

انجمن روان پزشكان آمريكا توصيه مي ‌كند كه بيمار بايد 4 تا 5 ماه بعد از بهبود علايم بيماري از داروهاي ضد افسردگي استفاده كند. اين كار باعث مي ‌شود تا از احتمال بازگشت بيماري كاسته شود.

نوع ديگري از داروهاي ضد افسردگي، بازدارنده‌هاي باز جذب سروتونين و نوراپي نفرين (SNRIs) نام دارند.

اين داروها روي ميزان سروتونين و ماده شيميايي ديگري در مغز به نام نوراپي نفرين تأثير مي‌ گذارند و اين داروها شامل دولوكستين و ونلافاكسين هستند. عوارض جانبي اين داروها نيز معمولاً كم و شامل عوارضي مانند به هم خوردگي معده، مشكلات خواب، مشكلات جنسي، سردرد، اضطراب، سرگيجه و ضعف هستند.

نوع سوم اين داروها شامل بازدارنده هاي بازجذب نوراپي نفرين و دوپامين (NDRIs) مي‌باشند. اين داروها بر سطح اپي نفرين و دوپامين در مغز تأثير مي گذارند. از ميان اين داروها مي توان به بوپروليون اشاره كرد. عوارض اين دارو نيز كم شدت بوده و مشكلات خواب، سردرد و اضطراب را شامل مي‌ شود.

گروه چهارم سازنده‌هاي نوراپي نفرين و سروتونين (NaSSAs) هستند كه عوارض اين دسته از داروها شامل ميرتازپين عبارت از مشكلات خواب، اضطراب، اغتشاش معده و سرگيجه هستند.

اين چهار گروه جزو داروهاي جديد ضد افسردگي محسوب مي ‌شوند. از جمله اولين داروهايي كه در درمان افسردگي استفاده مي ‌شوند مي ‌توان به ضد افسردگي‌ هاي تري سايكليك و بازدارنده‌هاي مونوآمين اكسيداز اشاره كرد كه هر دو در تعادل شيميايي مغز موثر هستند.

متخصصان سعي مي ‌كنند از اين داروها با حداقل دوز موثر استفاده كنند، زيرا مي ‌توانند عوارض جدي و شديدي در بدن ايجاد كرده و با بقيه داروها و غذاهاي مصرفي فرد تداخل كنند. با اين وجود داروهاي ذكر شده هنوز هم در بعضي موارد افسردگي به خصوص در مواردي كه داروهاي جديد جواب نداده‌اند، تجويز مي ‌شوند.

اگر براي مدت مناسبي به دارويي اجازه داديد تا فعاليتش را انجام دهد و باز متوجه شديد كه احساس خوبي نداريد، حتما با پزشك تان مشورت كنيد.

هم چنين حتما به خاطر داشته باشيد كه نبايد هيچ دارويي را بدون نظر پزشك كنار بگذاريد يا تعويض كنيد. حتي اگر احساس كرديد كه بيماري تان كاملاً بهبود يافته است، قطع مصرف يك دارو مي تواند مساوي با بازگشت افسردگي باشد.

در نظر داشته باشيد كه مطمئن ‌ترين راه براي يك درمان صحيح به ويژه‌ از نوع دارويي، مراجعه به متخصص است.