ديدگاه‌هاي ژان‌ پياژه در مورد رشد قضاوت اخلاقي كودكان‌

[atefeh]

ديدگاه‌هاي ژان‌ پياژه در مورد رشد قضاوت اخلاقي كودكان‌

پیاژه در سال 1935 م. در تئوری ساختاری- ژنیتیکی روند رشد اخلاقی، دو مرحله را در ارتباط با رشد وتکامل داوری اخلاقی در نظر می گیرد. او به این دو مرحله از راه بازسازی های هرمنوتیکی گفتگوهای خود با کودکان رسیده است. کودکان در برابر مشکل های اخلاقی گوناگون، رفتارهای متفاوتی نشان داده و دلیل آوری های مختلفی داشته اند.


در مرحله نخست، کودک فرمانبردار و دگرسالار ( هترونوم) است. پیامدگرایی، خودخواهی و در همان حال اطاعت از حاکم و قاعده های او، ویژه نمای این مرحله است. برپایه نیازهای انتولوژیک و داده های تاریخی- اجتماعی و محیط زیستی است که کودک مجبور به عبور از این مرحله بوده و به مرحله خودمختاری اخلاقی وارد می شود. او اکنون به چند وجهی بودن رابطه های موجود پی برده و با سیستم های متفاوت ارزش گزاری برخورد می کند.


از نظر «پیاژه» اخلاق واقعی از رشد شناخت نشئت می گیرد و هدف شناخت سازمان دادن به خود و محیط است، که وی آن را نوعی سازگاری به حساب می آورد. ولی به زعم وی، برای برقراری مبادله با محیط و سازگاری با آن، دو عمل مکمل ضرورت می یابد: یکی جذب (درون سازی) و دیگری انطباق (برون سازی) هضم و جذب تجارب یا از طریق یکی کردن آن ها با ساخت ذهنی موجود انجام می گیرد و یا با ایجاد و توسعه ساخت های ذهنی جدید.
«مقصود از درون سازی، گرفتن داده های محیط خارج و وارد نمودن آن در«روان بند هاست» و منظور از برون سازی انطباق با داده های گرفته شده از محیط خارج است. تعادل بین دو کنش مذکور به سازش منتهی می شود.» (پیاژه، 1990)


به اعتقاد «پیاژه»، ساخت های ذهنی جدید در صورتی ایجاد می شوند که ساخت ذهنی موجود برای درک آن روادید کافی و یا مناسب نباشد.


کتاب روانشانسی اخلاق دکتر پروین