علل و زمينه هاي گرايش به اعتياد و راه هاي پيشگيري از آن - روانشناسی، روانکاوی، روانسنجی، روانپزشکی، مشاوره، مقالات و تست ها

mehdi21 · 09-02-2011, 08:45 AM

بلاي هستي سوز

طبق تحقيقات کارشناسان امور اجتماعي و روان شناسان ، علل و انگيزه هاي گرايش به اعتياد بسيارند و ما در اينجا به اجمال به برخي از آنها اشاره مي کنيم .

1- بلوغ و نوجواني

دوران بلوغ و نوجواني يکي از حساس ترين دوره هاي زندگي به شمار مي رود. در اين دوره ي سني خصوصياتي از قبيل تشخص طلبي ، اعلام استقلال ، مخالفت جويي ، خودنمايي ، تبعيت از گروه هاي مرجع و ده ها صفت ديگر بروز مي کند. دوره جواني زمان بحران و شورش است. جوان با دارا بودن ويژگي خاص خود به دنبال هيجان است و در اين راه اغلب به بيراهه کشيده مي شود.

نتايج بررسي ها نشان مي دهد که نوجوانان و جوانان ، بيشتر از گروه هاي سني ديگر در معرض خطر اعتياد قرار مي گيرند.

2- اختلافات خانوادگي و تضاد و کشمکش بين والدين

درگيري هاي خانوادگي بين والدين موجب مي شود که فرزندان از مراقبت و کنترل لازم برخوردار نباشند. اين وضعيت و فضاي نامناسب و نامساعد خانوادگي و عدم صميميت بين افراد خانواده موجب مي گردد که فرزندان چنين خانواده اي براي خود دوستاني بيابند و با اهمال وغفلتي که در پرورش آنها شده، به سوي اعتياد سوق داده شوند.

3- دوستان ناباب و معتاد

برخي از افراد سست عنصر و بي اراده وقتي مي بينند دوستانشان با مصرف مواد مخدر نگراني ها و گرفتاري هاي روحي خود را " خاموش مي کنند " ، و حالت" آرامش" و" شادي موقتي" به دست مي آورند، از روي کنجکاوي ترغيب مي شوند تا با چند بار مصرف ، حالتي مانند آنان به دست آورند. اما همين گرايش موقت موجب اعتياد مي گردد و يک عمر بدبختي و پشيماني را در پي مي آورد.

4- نابساماني هاي زندگي و بيکاري

بيکاري و فرار از مشکلات زندگي و عدم توانايي فرد در روبرو شدن با مسائل اجتماعي از ديگر عواملي هستند که موجب مي شوند شخص، مواد مخدر را پناهگاهي براي خود تلقي کند و به آن پناه ببرد.

5- تنهايي، احساس بي پناهي، نداشتن دوستان خوب

تنهايي و بي کسي و شکست هاي اجتماعي و نداشتن دوستاني صالح، امين، دلسوز و مهربان نيز ممکن است فرد را به طرف اعتياد سوق دهد.

6- فشارهاي عصبي و رواني

در اکثر اوقات عوامل رواني و فشارهاي عصبي ، کششي براي اعتياد در فرد به وجود مي آورد. مشکلات و نيازهاي رواني و عاطفي برآورده نشده و عوامل نامساعد و ناراحت کننده ي زندگي ، شخص را به طرف مواد مخدر سوق مي دهد.

7- لذت هاي نفساني زودگذر

گروهي نيز با تصوري نادرست براي پيدا کردن آرزوهاي گمشده خود به مصرف مواد مخدر روي مي آورند و آن را منبع لذت و خوشحالي و رفع نيازمندي هاي خود مي پندارند.

8- فراواني و در دسترس بودن مواد مخدر

نمي توان انکار کرد که فراواني مصرف مواد مخدر و در دسترس بودن و تهيه آسان آن، افراد معتاد و توزيع کنندگان را بر مي انگيزاند و تأثير بسياري در معتاد کردن افراد زودباور به ويژه نوجوانان و جوانان دارد.

9- توهم لذت جنسي بيشتر

برخي از افراد ، ريشه اعتياد را در رابطه با امور جنسي مي دانند و تصور مي کنند مصرف مواد مخدر لذت جنسي را افزايش مي دهد، اما واقعيت اين است که مصرف مواد مخدر نه تنها توانايي جنسي را زياد نمي کند، بلکه موجب اختلال در تعادل هورمون هاي جنسي و عقيمي در مردان و نازايي در زنان مي شود.

10- روي آوردن به کارهاي خلاف شرع ، عقل و عرف جامعه

در نزد فرد معتاد، ترس، وحشت و بزدلي جانشين شجاعت و شهامت و از خودگذشتگي مي شود و چون فرد معتاد به کار و شغل شرافتمندانه بي اعتنا مي گردد، ناچار براي به دست آوردن مواد مخدر و توهم درآمد بيشتر به کارهاي خلاف شرع، عقل و عرف اجتماع مانند تکدي و دزدي روي مي آورد يا واسطه فروش مواد مخدر مي شود.

اصولي ترين راه پيشگيري اعتياد و درمان معتادان

بايد دانست تا زماني که مصرف کننده مواد مخدر داشته باشيم، موادمخدر از راه هاي مختلف به داخل کشور راه مي يابد. بنابراين با اقدامات مؤثر در برخورد با قاچاقچيان مواد مخدر در داخل کشور و مناطق مرزي، راه حل هاي زير نيز جهت کاهش، پيشگيري و درمان معتادان ارائه مي گردد:

1- تحقيقات وسيع علمي به منظور شناسايي دقيق علل روي آوردن افراد ، به ويژه جوانان به اعتياد

بايد زمينه براي تحقيقات مراکز پژوهشي فراهم شود تا زمينه رشد اين بلاي خانمانسوز از ميان برود و ديوار نامريي نيز در برابر اعتياد به وجود آيد. در بسياري از کشورهاي جهان ، کارشناسان پس از سال ها تجربه به اين نتيجه رسيده اند که اصلي ترين راه مبارزه با مواد مخدر و خشکانيدن ريشه اعتياد، برچيدن زمينه و انگيزه اعتياد در نسل جوان است.

2- آموزش عمومي درباره علل و پيامدهاي اعتياد

آموزش عمومي و پيشگيري از اعتياد بايد به عنوان يک فرهنگ در جامعه همگاني شود.

3- شناخت دقيق نيازهاي جوانان

اساسي ترين نيازهاي جوانان، تحصيل، اشتغال ، ازدواج، مسکن، امکانات سالم تفريحي و ورزشي و... مي باشد . با شناخت دقيق نيازها و تصميم جدي براي برطرف نمودن اين نيازها در حد توان توسط خانواده ها، جوانان، مسئولين و...، مي توان اميد جدي به پيشگيري از اعتياد و درمان معتادان داشت.

4- نقش رسانه ها و وسايل ارتباط جمعي

برنامه هاي مفيد آموزشي، تربيتي، تفريحي و سرگرمي ، وسايل ارتباط جمعي ، بخصوص صدا و سيما مي تواند در اين زمينه ، نقش مؤثري داشته باشد. زيرا برنامه هاي تلويزيوني جذاب و آموزنده ، زمينه ساز گرايش جوانان به زندگي سالم و دوري از اعتياد خواهند بود.

5- نقش بهداشت

در تمام جهان، «بهداشت» مقدم بر «درمان» است. در اعتياد نيز پيشگيري از طريق آموزش و تشويق مردم بخصوص نسل جوان بايد در صدر کارهاي ستاد مبارزه با مواد مخدر قرار بگيرد.

6- مبارزه قاطع و پيگير با سوداگران مرگ

7- نقش نهادها، مؤسسات و مراکز فرهنگي

واضح است که براي دور نگهداشتن جوانان از اين بلاي خانمان سوز، نهادهايي چون مدرسه ، مؤسسه هاي فرهنگي و ورزشي، نيروهاي انتظامي، مؤسسه هاي مذهبي و... مي توانند بسيار مفيد و ثمربخش باشند ، اما اهميت هيچ کدام از آنها به پاي خانواده نخواهد رسيد. خانواده به عنوان اساسي ترين واحد جامعه نقش به سزايي در دور نگهداشتن فرزندان از مواد مخدر دارد.

mehdi21 · 09-02-2011, 09:06 AM

بلاي هستي سوز !

اعتياد به مواد مخدر ، به عنوان نابساماني اجتماعي ، پديده اي است که آن را " بلاي هستي سوز " نام نهاده اند؛ زيرا ويرانگري هاي حاصل از آن زمينه ساز سقوط بسياري از ارزش ها و هنجارهاي فرهنگي و اخلاقي مي گردد و سلامت جامعه را به مخاطره مي اندازد و هر سال اين بلاي خانمان برانداز، قربانيان بي شماري را در آغوش سرد خاک مي افکند.

اعتياد به مواد مخدر تقريباً پديده نوظهوري است که از عمر آن شايد بيش از صد و پنجاه سال نمي گذرد. البته مصرف مواد مخدر و حتي عادت و نيز استعمال تفنني بدان ، تاريخي طولاني دارد . ليکن از قرن نوزدهم به بعد است که به سبب تأثير فراوان بر جنبه هاي متفاوت زندگي اجتماعي انسان ها ، توجه بسياري را به خود جلب کرده است.

اعتياد چيست؟

اعتياد را به عادت کردن ، خوگرفتن ، خوگرشدن ، و خود را وقف عادتي نکوهيده کردن معني نموده اند. به عبارت ديگر ، ابتلاي اسارت آميز به ماده ي مخدر که از نظر جسمي يا اجتماعي زيان آور شمرده شود ، اعتياد نام دارد . اصطلاح اعتياد به سهولت قابل تعريف نيست ، اما عواقب آن به صورت هاي مختلف نظير کم شدن تحمل و وابستگي شديد هويدا مي شود .

در طب جديد به جاي کلمه ي اعتياد ، وابستگي به دارو به کار مي رود که داراي همان مفهوم ولي دقيق تر و صحيح تر است . مفهوم اين کلمه اين نيست که انسان بر اثر کاربرد نوعي ماده شيميايي از نظر جسمي و رواني به آن وابستگي پيدا مي کند، به طوري که بر اثر دستيابي و مصرف دارو ، احساس آرامش و لذت به او دست مي دهد؛ بلکه به اين معناست که فرد با نرسيدن دارو به خماري ، دردهاي جسماني و احساس ناراحتي و عدم تأمين دچار مي شود.

سازمان بهداشت جهاني ، ماده ي مخدر را اين گونه تعريف مي کند: " هر ماده اي که پس از وارد شدن به درون ارگانيسم بتواند بر يک يا چند عملکرد از عملکردها تأثير بگذارد ، ماده ي مخدر است." اين تعريف مصرف کنندگان مواد مخدر را افرادي غير طبيعي و منحرف مي داند و براساس آن مخدرهايي نظير توتون و مشروبات الکي و همچنين مخدرهاي غيرقانوني مانند هروئين و ال . سي . دي را در بر مي گيرد .

معتاد کيست؟

"معتاد کسي است که بر اثرمصرف مکرر و مداوم، متکي به مواد مخدر يا دارو شده باشد، "يا به عبارت ديگر" قرباني هر نوع وابستگي دارويي يا رواني به مواد مخدر، معتاد شناخته مي شود."

از نظر آسيب شناسي ، هر دارويي که پس از مصرف چنان تغييراتي را در انسان به وجود آورد که از نظر اجتماعي قابل قبول و پذيرش نباشد و اجتماع نسبت به آن حساسيت يا واکنش نشان دهد، آن دارو مخدر است و کسي که چنين موادي را مصرف مي کند معتاد شناخته مي شود.

بنابراين ، معتاد به کسي مي گويند که در نتيجه ي استعمال متمادي دارو در بدن وي حالت مقاومت اکتسابي ايجاد شده ، به شيوه اي که استعمال مکرر آن موجب کاسته شدن تدريجي اثرات آن مي گردد. از اين رو، پس از مدتي شخص مقادير بيشتري از دارو را مي تواند بدون بروز ناراحتي تحمل کند و در صورتي که دارو به بدن وي نرسد، اختلالات رواني و فيزيکي در او ايجاد مي شود.

انواع اعتياد

با توجه به تعريف اعتياد که قبلاً به آن اشاره شد، انواع اعتياد را مي توان به دو گروه تقسيم کرد:

1- اعتياد مجاز: به وابستگي و تداوم در مصرف موادي که به عنوان دارو شناخته شده و به طور طبيعي يا مصنوعي به دست مي آيد، اعتياد مجاز مي گويند که معمولاً شامل بسياري از مواد است که با تجويز پزشک يا اغلب خودسرانه مصرف مي شود. اعتيادهاي مجاز به نوبه خود به دو دسته تقسيم مي شوند.

الف) اعتياد به مواد مخدر طبيعي و مصنوعي که به عنوان دارو شناخته مي شوند.

ب) اعتياد به موادي مانند تنباکو، سيگار و نظاير آن که تنها از ديدگاه رواني عادت آور است و تداوم مصرف را ايجاد مي کند.

2- اعتياد غير مجاز: وابستگي فرد به مصرف هميشگي مواد مخدر و بهره گيري ازعواملي که بنا بر قوانين کشوري يا بين المللي ( شرعي و مدني ) غيرقانوني شناخته مي شود، اعتياد غير مجاز مي گويند. اين امر در نتيجه ناپسند بودن مظاهر اعتياد از ديدگاه شرعي ، پزشکي ، بهداشتي ، رواني و اجتماعي ، غير مجاز تلقي مي شود.

فرايند اعتياد

اعتياد به هر شکلي که باشد، معمولاً طي يک فرايند سه مرحله اي انجام مي گيرد، اين مراحل عبارت اند از:

1- مرحله آشنايي: در اين مرحله شخص در اثر مسامحه يا تشويق ديگران يا ميل به انجام يک کار تفريحي يا کنجکاوي يا علل ديگر مانند کسب لذت ، به مصرف مواد مخدر آشنا مي شود.

2- مرحله ميل به افزايش مواد: در اين مرحله ، بدن هر روز به مواد بيشتري نياز پيدا مي کند و بعد از مدت ها استفاده نامرتب از موادمخدر، شخص دچار شک و ترديد شده، براي رهايي از آن با اميال خود دست به مبارزه مي زند.

3- مصرف اعتياد( بيماري): در اين مرحله، بعد از شک و ترديد و شايد مدتي ترک اعتياد ، شخص سرانجام به مرحله اعتياد واقعي مي رسد که اگر مواد مخدر ، کم يا بدون رعايت ترتيبات لازم ناگهان قطع شود عوارض جسماني و رواني در او ايجاد مي شود.

مصرف هروئين به سرعت موجب اعتياد مي شود. ترياک پس از مصرف دارو و حدود يک ماه متوالي به چنين مرحله اي مي رسد. اما اعتياد به الکل مستلزم مصرف آن به مدت طولاني تر است.

شخصيت معتاد

شخصيت فرد به ساختار رواني او بستگي دارد. شخصيت با توجه به برخي عوامل ساختاري ثابت، که با پايان بلوغ براي هميشه شکل مي گيرد، تعريف مي شود و فرد خواه بيمار باشد خواه سالم، ساختار بنيادي شخصيتش هرگز تغيير نمي کند.

بين شخصيت و اعتياد رابطه متقابل وجود دارد ؛ يعني فرد به علت وضع خاص شخصيتي و نيازها و شکست ها، ناتواني در برخورد با مسائل و ناکامي در زندگي، عدم ثبات عاطفي و ناملايمات ديگر به اعتياد رو مي آورد و اعتياد نيز به نوبه خود موجب از بين رفتن انسجام رواني و هيجاني شخص مي شود. بدين ترتيب بين اعتياد و شخصيت ، دور باطلي ايجاد مي گردد که مبارزه با آن مستلزم تغيير شرايط بيروني و دروني، يعني ايجاد اراده و روحيه اي قوي و آسيب ناپذير است و بالاخره، به دليل فساد بافت هاي مغزي که از مصرف مواد مخدر به وجود مي آيد، شخص کنترل حرکات خود را از دست داده، آمادگي آسيب رساني به خود و ديگران را پيدا مي کند. از اين رو، به موازات افزايش معتادان، سرقت ها و انحرافات اجتماعي و اخلاقي نيز روز افزون مي شود.

شناخت شخصيت و ويژگي هاي رفتاري معتادان به منظور مبارزه با اعتياد و نيز پيشگيري و درمان آن، از اهميت ويژه اي برخوردار است. اعتياد دگرگوني هايي در خلق و خوي معتاد به وجود مي آورد که از احوال ظاهريش مي توان بدانها پي برد.

mehdi21 · 09-02-2011, 09:09 AM

آيا اين شخص معتاد است ؟

تشخيص معتاد

معمولاً خود معتاد اعتراف مي کند که معتاد است و نياز به ماده مخدر دارد . با اين حال ، برخي تغييرات رواني ، اجتماعي و رفتاري مي تواند ما را در شناخت" معتاد" ياري دهد. در زير به چند مورد از اين تغييرات اشاره مي شود:

1- معتاد داراي ظاهري ضعيف ، فرتوت و پژمرده رنگ ، چهره تيره و کدر، دندان هاي پوسيده و زرد رنگ است.

2- تنگ بودن مردمک چشم، احتمال اعتياد را مي رساند، ولي نشانه اي قطعي نيست.

3- وجود دوره هاي بي قراري ، تحريک پذيري و عصبانيت و اضطراب که تقريباً به طور ناگهاني جاي خود را به سرخوشي و رضايت آشکار و آرامش مي دهد.

4- تمايل به کناره گيري از بستگان به ويژه والدين ، برادر و خواهر و اشتياق به افزايش معاشرت با دوستان مشکوک و جديد.

5- تغيير ساعات خواب ، دير خوابيدن در شب و دير بيدار شدن در صبح.

6- بالا رفتن هزينه هاي شخصي و درخواست مکرر پول از والدين و ديگران.

7- بستن در اتاق به روي خود براي مدت طولاني تا تغيير احوالش بر ديگران معلوم نشود.

8- بي توجهي به ظاهر خود و داشتن موهاي ژوليده و لباس هاي کثيف و افزايش رفت و آمدهاي ظاهراً بي مقصد و مشکوک.

9- خواب آلوده و افسرده بودن همراه با شادابي بسيار زودگذر.

10- بيش از حد معمول در دستشويي بودن.

11- پرگو و ياوه گو شدن، دروغ گويي و دادن وعده هاي بي اساس.

12- استعمال داروهاي ويژه اعصاب يا نيروبخش و خواب آور و پيدا شدن وسايل مشکوک استعمال مواد مخدر در محيط زندگي معتاد.

13- بي توجهي، بي علاقگي و بي تفاوتي نسبت به کار و گريزان بودن از انجام کارهاي بدني، به ويژه ورزش.

عوارض اعتياد

ويژگي شخصيتي معتادان را که در واقع از عوارض اعتياد ناشي مي شود، مي توان به شرح زير طبقه بندي کرد:

الف) عوارض جسماني

اگر مصرف روزانه معتاد متوقف گردد و از ده تا دوازده ساعت تجاوز کند، به عوارض جسمي و ناراحتي هاي عصبي، اضطراب ، بي قراري، عطسه، ريزش مکرر آب از بيني و چشم، ناراحتي عضلاني شديد در ستون فقرات، دل درد و دل پيچه، بي اشتهايي، استفراغ مکرر، لاغر شدن و کم شدن وزن مبتلا مي گردد.

آثار زيان آور ترياک و مواد مخدر:

1- ترياک و مشتقات آن دندان ها را کثيف و آسيب پذير کرده ، مخاط دهان را ملتهب مي سازد و موجب نقصان ترشحات غدد بزاقي مي گردد.

2- ورود مرفين يا هروئين به بدن کار دستگاه عصبي را در سطوح مختلف تغيير مي دهد و در صورت تداوم، دستگاه آن را به بدکاري مزمن و دايمي سوق مي دهد.

3- مواد افيوني موجب تنبل شدن کبد گرديده، راه ريختن صفرا به روده را منقبض و تنگ مي کند و چون ترشحات پانکراس به خوبي در روده ها نمي ريزد، يرقان ايجاد مي شود و اثرات ناگواري بر دستگاه گوارش دارد.

4- کليه در اثر مصرف مواد مخدر دچار ورم يا نفريت مي گردد و اين اثرات منجر به تکرار ادرار از يک سو و اشکال در دفع ادرار و يا ادرار توأم با درد از سوي ديگر مي شود.

5- استعمال مواد مخدر سبب کم يا متوقف شدن ميل جنسي مي شود. زنان معتاد خيلي زود نازا مي شوند و در زمان بارداري با احتمال سقط جنين مواجه خواهند بود.

6- مواد مخدر، تارهاي صوتي حنجره را تحريک کرده، به التهاب مزمن مي انجامد و در نتيجه آهنگ صوتي معتاد غير طبيعي مي شود . به علاوه گاه بيماري برنشيت مزمن و آسم را در پي داشته، ريه ها به محيط سازگاري براي بروز سل تبديل مي شوند.

7- چنانچه دود ترياک ريه را پر کرده ، باعث شود که اکسيژن لازم به خون نرسد تپش قلب، تنگي نفس، و دَوَران سر ايجاد مي شود.

8- از عوارض ديگر مي توان خشکي پوست، قرمز شدن، بالا رفتن حرارت پوست در نقاط مختلف بدن و شکننده شدن ناخن ها و به طور کلي ضعف عمومي را نام برد.

ب) عوارض رواني:

معتاد فاقد تعادل رواني است و لاابالي گري، عدم توجه به اصول و مقررات جامعه، تسليم شدن در برابر پيشامدها ، ضعف اراده، بي توجهي به مسئوليت هاي فردي و اجتماعي، از خصوصيات رفتاري شخص معتاد است.

معتادان از لحاظ عاطفي نابالغ، عصيانگر، بي قرار و داراي احساسات خصومت زا هستند. همچنين اينان افرادي مضطربند که احساس بي کفايتي و تنهايي مي کنند.

ج) عوارض اجتماعي:

معتادان نه تنها مولد و سازنده نيستند، بلکه مصرف کنندگاني هستند که غير از ضرر اجتماعي ، هنري ندارند. فرد معتاد نسبت به اعضاي خانواده خود احساس مسئوليت نمي کند. موقعيت اجتماعي او متزلزل است ، به ديگران اعتماد ندارد و برآوردن نيازهاي خود را مقدم بر ديگران مي داند. روابط اجتماعي معتاد بسيار سطحي و تصنعي بوده، به ندرت مي تواند پيوندهاي مستحکم عاطفي و وفاداري و تعهد داشته باشد. چنين فردي فقط براي کسي که بتواند براي او مواد مخدر تهيه کند ، اهميت قائل است.

ارتکاب جرايمِ معتادان به علت ضعف روابط انساني هر روز بيشتر مي شود وبه همين دليل اعتماد عمومي و اهميت اجتماعي به خطر مي افتد. زيرا اکثر معتادان ناگزير براي تأمين مواد مخدر به راه هاي نادرست نظير دزدي، تجاوز به ديگران و آدمکشي روي مي آورند.

09-02-2011, 08:45 AM	#1
mehdi21 (کاربر باتجربه) تاریخ عضویت: Jan 2011 نوشته ها: 141	علل و زمينه هاي گرايش به اعتياد و راه هاي پيشگيري از آن بلاي هستي سوز طبق تحقيقات کارشناسان امور اجتماعي و روان شناسان ، علل و انگيزه هاي گرايش به اعتياد بسيارند و ما در اينجا به اجمال به برخي از آنها اشاره مي کنيم . 1- بلوغ و نوجواني دوران بلوغ و نوجواني يکي از حساس ترين دوره هاي زندگي به شمار مي رود. در اين دوره ي سني خصوصياتي از قبيل تشخص طلبي ، اعلام استقلال ، مخالفت جويي ، خودنمايي ، تبعيت از گروه هاي مرجع و ده ها صفت ديگر بروز مي کند. دوره جواني زمان بحران و شورش است. جوان با دارا بودن ويژگي خاص خود به دنبال هيجان است و در اين راه اغلب به بيراهه کشيده مي شود. نتايج بررسي ها نشان مي دهد که نوجوانان و جوانان ، بيشتر از گروه هاي سني ديگر در معرض خطر اعتياد قرار مي گيرند. 2- اختلافات خانوادگي و تضاد و کشمکش بين والدين درگيري هاي خانوادگي بين والدين موجب مي شود که فرزندان از مراقبت و کنترل لازم برخوردار نباشند. اين وضعيت و فضاي نامناسب و نامساعد خانوادگي و عدم صميميت بين افراد خانواده موجب مي گردد که فرزندان چنين خانواده اي براي خود دوستاني بيابند و با اهمال وغفلتي که در پرورش آنها شده، به سوي اعتياد سوق داده شوند. 3- دوستان ناباب و معتاد برخي از افراد سست عنصر و بي اراده وقتي مي بينند دوستانشان با مصرف مواد مخدر نگراني ها و گرفتاري هاي روحي خود را " خاموش مي کنند " ، و حالت" آرامش" و" شادي موقتي" به دست مي آورند، از روي کنجکاوي ترغيب مي شوند تا با چند بار مصرف ، حالتي مانند آنان به دست آورند. اما همين گرايش موقت موجب اعتياد مي گردد و يک عمر بدبختي و پشيماني را در پي مي آورد. 4- نابساماني هاي زندگي و بيکاري بيکاري و فرار از مشکلات زندگي و عدم توانايي فرد در روبرو شدن با مسائل اجتماعي از ديگر عواملي هستند که موجب مي شوند شخص، مواد مخدر را پناهگاهي براي خود تلقي کند و به آن پناه ببرد. 5- تنهايي، احساس بي پناهي، نداشتن دوستان خوب تنهايي و بي کسي و شکست هاي اجتماعي و نداشتن دوستاني صالح، امين، دلسوز و مهربان نيز ممکن است فرد را به طرف اعتياد سوق دهد. 6- فشارهاي عصبي و رواني در اکثر اوقات عوامل رواني و فشارهاي عصبي ، کششي براي اعتياد در فرد به وجود مي آورد. مشکلات و نيازهاي رواني و عاطفي برآورده نشده و عوامل نامساعد و ناراحت کننده ي زندگي ، شخص را به طرف مواد مخدر سوق مي دهد. 7- لذت هاي نفساني زودگذر گروهي نيز با تصوري نادرست براي پيدا کردن آرزوهاي گمشده خود به مصرف مواد مخدر روي مي آورند و آن را منبع لذت و خوشحالي و رفع نيازمندي هاي خود مي پندارند. 8- فراواني و در دسترس بودن مواد مخدر نمي توان انکار کرد که فراواني مصرف مواد مخدر و در دسترس بودن و تهيه آسان آن، افراد معتاد و توزيع کنندگان را بر مي انگيزاند و تأثير بسياري در معتاد کردن افراد زودباور به ويژه نوجوانان و جوانان دارد. 9- توهم لذت جنسي بيشتر برخي از افراد ، ريشه اعتياد را در رابطه با امور جنسي مي دانند و تصور مي کنند مصرف مواد مخدر لذت جنسي را افزايش مي دهد، اما واقعيت اين است که مصرف مواد مخدر نه تنها توانايي جنسي را زياد نمي کند، بلکه موجب اختلال در تعادل هورمون هاي جنسي و عقيمي در مردان و نازايي در زنان مي شود. 10- روي آوردن به کارهاي خلاف شرع ، عقل و عرف جامعه در نزد فرد معتاد، ترس، وحشت و بزدلي جانشين شجاعت و شهامت و از خودگذشتگي مي شود و چون فرد معتاد به کار و شغل شرافتمندانه بي اعتنا مي گردد، ناچار براي به دست آوردن مواد مخدر و توهم درآمد بيشتر به کارهاي خلاف شرع، عقل و عرف اجتماع مانند تکدي و دزدي روي مي آورد يا واسطه فروش مواد مخدر مي شود. اصولي ترين راه پيشگيري اعتياد و درمان معتادان بايد دانست تا زماني که مصرف کننده مواد مخدر داشته باشيم، موادمخدر از راه هاي مختلف به داخل کشور راه مي يابد. بنابراين با اقدامات مؤثر در برخورد با قاچاقچيان مواد مخدر در داخل کشور و مناطق مرزي، راه حل هاي زير نيز جهت کاهش، پيشگيري و درمان معتادان ارائه مي گردد: 1- تحقيقات وسيع علمي به منظور شناسايي دقيق علل روي آوردن افراد ، به ويژه جوانان به اعتياد بايد زمينه براي تحقيقات مراکز پژوهشي فراهم شود تا زمينه رشد اين بلاي خانمانسوز از ميان برود و ديوار نامريي نيز در برابر اعتياد به وجود آيد. در بسياري از کشورهاي جهان ، کارشناسان پس از سال ها تجربه به اين نتيجه رسيده اند که اصلي ترين راه مبارزه با مواد مخدر و خشکانيدن ريشه اعتياد، برچيدن زمينه و انگيزه اعتياد در نسل جوان است. 2- آموزش عمومي درباره علل و پيامدهاي اعتياد آموزش عمومي و پيشگيري از اعتياد بايد به عنوان يک فرهنگ در جامعه همگاني شود. 3- شناخت دقيق نيازهاي جوانان اساسي ترين نيازهاي جوانان، تحصيل، اشتغال ، ازدواج، مسکن، امکانات سالم تفريحي و ورزشي و... مي باشد . با شناخت دقيق نيازها و تصميم جدي براي برطرف نمودن اين نيازها در حد توان توسط خانواده ها، جوانان، مسئولين و...، مي توان اميد جدي به پيشگيري از اعتياد و درمان معتادان داشت. 4- نقش رسانه ها و وسايل ارتباط جمعي برنامه هاي مفيد آموزشي، تربيتي، تفريحي و سرگرمي ، وسايل ارتباط جمعي ، بخصوص صدا و سيما مي تواند در اين زمينه ، نقش مؤثري داشته باشد. زيرا برنامه هاي تلويزيوني جذاب و آموزنده ، زمينه ساز گرايش جوانان به زندگي سالم و دوري از اعتياد خواهند بود. 5- نقش بهداشت در تمام جهان، «بهداشت» مقدم بر «درمان» است. در اعتياد نيز پيشگيري از طريق آموزش و تشويق مردم بخصوص نسل جوان بايد در صدر کارهاي ستاد مبارزه با مواد مخدر قرار بگيرد. 6- مبارزه قاطع و پيگير با سوداگران مرگ 7- نقش نهادها، مؤسسات و مراکز فرهنگي واضح است که براي دور نگهداشتن جوانان از اين بلاي خانمان سوز، نهادهايي چون مدرسه ، مؤسسه هاي فرهنگي و ورزشي، نيروهاي انتظامي، مؤسسه هاي مذهبي و... مي توانند بسيار مفيد و ثمربخش باشند ، اما اهميت هيچ کدام از آنها به پاي خانواده نخواهد رسيد. خانواده به عنوان اساسي ترين واحد جامعه نقش به سزايي در دور نگهداشتن فرزندان از مواد مخدر دارد.

09-02-2011, 09:06 AM	#2
mehdi21 (کاربر باتجربه) تاریخ عضویت: Jan 2011 نوشته ها: 141	بلاي هستي سوز بلاي هستي سوز ! اعتياد به مواد مخدر ، به عنوان نابساماني اجتماعي ، پديده اي است که آن را " بلاي هستي سوز " نام نهاده اند؛ زيرا ويرانگري هاي حاصل از آن زمينه ساز سقوط بسياري از ارزش ها و هنجارهاي فرهنگي و اخلاقي مي گردد و سلامت جامعه را به مخاطره مي اندازد و هر سال اين بلاي خانمان برانداز، قربانيان بي شماري را در آغوش سرد خاک مي افکند. اعتياد به مواد مخدر تقريباً پديده نوظهوري است که از عمر آن شايد بيش از صد و پنجاه سال نمي گذرد. البته مصرف مواد مخدر و حتي عادت و نيز استعمال تفنني بدان ، تاريخي طولاني دارد . ليکن از قرن نوزدهم به بعد است که به سبب تأثير فراوان بر جنبه هاي متفاوت زندگي اجتماعي انسان ها ، توجه بسياري را به خود جلب کرده است. اعتياد چيست؟ اعتياد را به عادت کردن ، خوگرفتن ، خوگرشدن ، و خود را وقف عادتي نکوهيده کردن معني نموده اند. به عبارت ديگر ، ابتلاي اسارت آميز به ماده ي مخدر که از نظر جسمي يا اجتماعي زيان آور شمرده شود ، اعتياد نام دارد . اصطلاح اعتياد به سهولت قابل تعريف نيست ، اما عواقب آن به صورت هاي مختلف نظير کم شدن تحمل و وابستگي شديد هويدا مي شود . در طب جديد به جاي کلمه ي اعتياد ، وابستگي به دارو به کار مي رود که داراي همان مفهوم ولي دقيق تر و صحيح تر است . مفهوم اين کلمه اين نيست که انسان بر اثر کاربرد نوعي ماده شيميايي از نظر جسمي و رواني به آن وابستگي پيدا مي کند، به طوري که بر اثر دستيابي و مصرف دارو ، احساس آرامش و لذت به او دست مي دهد؛ بلکه به اين معناست که فرد با نرسيدن دارو به خماري ، دردهاي جسماني و احساس ناراحتي و عدم تأمين دچار مي شود. سازمان بهداشت جهاني ، ماده ي مخدر را اين گونه تعريف مي کند: " هر ماده اي که پس از وارد شدن به درون ارگانيسم بتواند بر يک يا چند عملکرد از عملکردها تأثير بگذارد ، ماده ي مخدر است." اين تعريف مصرف کنندگان مواد مخدر را افرادي غير طبيعي و منحرف مي داند و براساس آن مخدرهايي نظير توتون و مشروبات الکي و همچنين مخدرهاي غيرقانوني مانند هروئين و ال . سي . دي را در بر مي گيرد . معتاد کيست؟ "معتاد کسي است که بر اثرمصرف مکرر و مداوم، متکي به مواد مخدر يا دارو شده باشد، "يا به عبارت ديگر" قرباني هر نوع وابستگي دارويي يا رواني به مواد مخدر، معتاد شناخته مي شود." از نظر آسيب شناسي ، هر دارويي که پس از مصرف چنان تغييراتي را در انسان به وجود آورد که از نظر اجتماعي قابل قبول و پذيرش نباشد و اجتماع نسبت به آن حساسيت يا واکنش نشان دهد، آن دارو مخدر است و کسي که چنين موادي را مصرف مي کند معتاد شناخته مي شود. بنابراين ، معتاد به کسي مي گويند که در نتيجه ي استعمال متمادي دارو در بدن وي حالت مقاومت اکتسابي ايجاد شده ، به شيوه اي که استعمال مکرر آن موجب کاسته شدن تدريجي اثرات آن مي گردد. از اين رو، پس از مدتي شخص مقادير بيشتري از دارو را مي تواند بدون بروز ناراحتي تحمل کند و در صورتي که دارو به بدن وي نرسد، اختلالات رواني و فيزيکي در او ايجاد مي شود. انواع اعتياد با توجه به تعريف اعتياد که قبلاً به آن اشاره شد، انواع اعتياد را مي توان به دو گروه تقسيم کرد: 1- اعتياد مجاز: به وابستگي و تداوم در مصرف موادي که به عنوان دارو شناخته شده و به طور طبيعي يا مصنوعي به دست مي آيد، اعتياد مجاز مي گويند که معمولاً شامل بسياري از مواد است که با تجويز پزشک يا اغلب خودسرانه مصرف مي شود. اعتيادهاي مجاز به نوبه خود به دو دسته تقسيم مي شوند. الف) اعتياد به مواد مخدر طبيعي و مصنوعي که به عنوان دارو شناخته مي شوند. ب) اعتياد به موادي مانند تنباکو، سيگار و نظاير آن که تنها از ديدگاه رواني عادت آور است و تداوم مصرف را ايجاد مي کند. 2- اعتياد غير مجاز: وابستگي فرد به مصرف هميشگي مواد مخدر و بهره گيري ازعواملي که بنا بر قوانين کشوري يا بين المللي ( شرعي و مدني ) غيرقانوني شناخته مي شود، اعتياد غير مجاز مي گويند. اين امر در نتيجه ناپسند بودن مظاهر اعتياد از ديدگاه شرعي ، پزشکي ، بهداشتي ، رواني و اجتماعي ، غير مجاز تلقي مي شود. فرايند اعتياد اعتياد به هر شکلي که باشد، معمولاً طي يک فرايند سه مرحله اي انجام مي گيرد، اين مراحل عبارت اند از: 1- مرحله آشنايي: در اين مرحله شخص در اثر مسامحه يا تشويق ديگران يا ميل به انجام يک کار تفريحي يا کنجکاوي يا علل ديگر مانند کسب لذت ، به مصرف مواد مخدر آشنا مي شود. 2- مرحله ميل به افزايش مواد: در اين مرحله ، بدن هر روز به مواد بيشتري نياز پيدا مي کند و بعد از مدت ها استفاده نامرتب از موادمخدر، شخص دچار شک و ترديد شده، براي رهايي از آن با اميال خود دست به مبارزه مي زند. 3- مصرف اعتياد( بيماري): در اين مرحله، بعد از شک و ترديد و شايد مدتي ترک اعتياد ، شخص سرانجام به مرحله اعتياد واقعي مي رسد که اگر مواد مخدر ، کم يا بدون رعايت ترتيبات لازم ناگهان قطع شود عوارض جسماني و رواني در او ايجاد مي شود. مصرف هروئين به سرعت موجب اعتياد مي شود. ترياک پس از مصرف دارو و حدود يک ماه متوالي به چنين مرحله اي مي رسد. اما اعتياد به الکل مستلزم مصرف آن به مدت طولاني تر است. شخصيت معتاد شخصيت فرد به ساختار رواني او بستگي دارد. شخصيت با توجه به برخي عوامل ساختاري ثابت، که با پايان بلوغ براي هميشه شکل مي گيرد، تعريف مي شود و فرد خواه بيمار باشد خواه سالم، ساختار بنيادي شخصيتش هرگز تغيير نمي کند. بين شخصيت و اعتياد رابطه متقابل وجود دارد ؛ يعني فرد به علت وضع خاص شخصيتي و نيازها و شکست ها، ناتواني در برخورد با مسائل و ناکامي در زندگي، عدم ثبات عاطفي و ناملايمات ديگر به اعتياد رو مي آورد و اعتياد نيز به نوبه خود موجب از بين رفتن انسجام رواني و هيجاني شخص مي شود. بدين ترتيب بين اعتياد و شخصيت ، دور باطلي ايجاد مي گردد که مبارزه با آن مستلزم تغيير شرايط بيروني و دروني، يعني ايجاد اراده و روحيه اي قوي و آسيب ناپذير است و بالاخره، به دليل فساد بافت هاي مغزي که از مصرف مواد مخدر به وجود مي آيد، شخص کنترل حرکات خود را از دست داده، آمادگي آسيب رساني به خود و ديگران را پيدا مي کند. از اين رو، به موازات افزايش معتادان، سرقت ها و انحرافات اجتماعي و اخلاقي نيز روز افزون مي شود. شناخت شخصيت و ويژگي هاي رفتاري معتادان به منظور مبارزه با اعتياد و نيز پيشگيري و درمان آن، از اهميت ويژه اي برخوردار است. اعتياد دگرگوني هايي در خلق و خوي معتاد به وجود مي آورد که از احوال ظاهريش مي توان بدانها پي برد.

09-02-2011, 09:09 AM	#3
mehdi21 (کاربر باتجربه) تاریخ عضویت: Jan 2011 نوشته ها: 141	بلاي هستي سوز آيا اين شخص معتاد است ؟ تشخيص معتاد معمولاً خود معتاد اعتراف مي کند که معتاد است و نياز به ماده مخدر دارد . با اين حال ، برخي تغييرات رواني ، اجتماعي و رفتاري مي تواند ما را در شناخت" معتاد" ياري دهد. در زير به چند مورد از اين تغييرات اشاره مي شود: 1- معتاد داراي ظاهري ضعيف ، فرتوت و پژمرده رنگ ، چهره تيره و کدر، دندان هاي پوسيده و زرد رنگ است. 2- تنگ بودن مردمک چشم، احتمال اعتياد را مي رساند، ولي نشانه اي قطعي نيست. 3- وجود دوره هاي بي قراري ، تحريک پذيري و عصبانيت و اضطراب که تقريباً به طور ناگهاني جاي خود را به سرخوشي و رضايت آشکار و آرامش مي دهد. 4- تمايل به کناره گيري از بستگان به ويژه والدين ، برادر و خواهر و اشتياق به افزايش معاشرت با دوستان مشکوک و جديد. 5- تغيير ساعات خواب ، دير خوابيدن در شب و دير بيدار شدن در صبح. 6- بالا رفتن هزينه هاي شخصي و درخواست مکرر پول از والدين و ديگران. 7- بستن در اتاق به روي خود براي مدت طولاني تا تغيير احوالش بر ديگران معلوم نشود. 8- بي توجهي به ظاهر خود و داشتن موهاي ژوليده و لباس هاي کثيف و افزايش رفت و آمدهاي ظاهراً بي مقصد و مشکوک. 9- خواب آلوده و افسرده بودن همراه با شادابي بسيار زودگذر. 10- بيش از حد معمول در دستشويي بودن. 11- پرگو و ياوه گو شدن، دروغ گويي و دادن وعده هاي بي اساس. 12- استعمال داروهاي ويژه اعصاب يا نيروبخش و خواب آور و پيدا شدن وسايل مشکوک استعمال مواد مخدر در محيط زندگي معتاد. 13- بي توجهي، بي علاقگي و بي تفاوتي نسبت به کار و گريزان بودن از انجام کارهاي بدني، به ويژه ورزش. عوارض اعتياد ويژگي شخصيتي معتادان را که در واقع از عوارض اعتياد ناشي مي شود، مي توان به شرح زير طبقه بندي کرد: الف) عوارض جسماني اگر مصرف روزانه معتاد متوقف گردد و از ده تا دوازده ساعت تجاوز کند، به عوارض جسمي و ناراحتي هاي عصبي، اضطراب ، بي قراري، عطسه، ريزش مکرر آب از بيني و چشم، ناراحتي عضلاني شديد در ستون فقرات، دل درد و دل پيچه، بي اشتهايي، استفراغ مکرر، لاغر شدن و کم شدن وزن مبتلا مي گردد. آثار زيان آور ترياک و مواد مخدر: 1- ترياک و مشتقات آن دندان ها را کثيف و آسيب پذير کرده ، مخاط دهان را ملتهب مي سازد و موجب نقصان ترشحات غدد بزاقي مي گردد. 2- ورود مرفين يا هروئين به بدن کار دستگاه عصبي را در سطوح مختلف تغيير مي دهد و در صورت تداوم، دستگاه آن را به بدکاري مزمن و دايمي سوق مي دهد. 3- مواد افيوني موجب تنبل شدن کبد گرديده، راه ريختن صفرا به روده را منقبض و تنگ مي کند و چون ترشحات پانکراس به خوبي در روده ها نمي ريزد، يرقان ايجاد مي شود و اثرات ناگواري بر دستگاه گوارش دارد. 4- کليه در اثر مصرف مواد مخدر دچار ورم يا نفريت مي گردد و اين اثرات منجر به تکرار ادرار از يک سو و اشکال در دفع ادرار و يا ادرار توأم با درد از سوي ديگر مي شود. 5- استعمال مواد مخدر سبب کم يا متوقف شدن ميل جنسي مي شود. زنان معتاد خيلي زود نازا مي شوند و در زمان بارداري با احتمال سقط جنين مواجه خواهند بود. 6- مواد مخدر، تارهاي صوتي حنجره را تحريک کرده، به التهاب مزمن مي انجامد و در نتيجه آهنگ صوتي معتاد غير طبيعي مي شود . به علاوه گاه بيماري برنشيت مزمن و آسم را در پي داشته، ريه ها به محيط سازگاري براي بروز سل تبديل مي شوند. 7- چنانچه دود ترياک ريه را پر کرده ، باعث شود که اکسيژن لازم به خون نرسد تپش قلب، تنگي نفس، و دَوَران سر ايجاد مي شود. 8- از عوارض ديگر مي توان خشکي پوست، قرمز شدن، بالا رفتن حرارت پوست در نقاط مختلف بدن و شکننده شدن ناخن ها و به طور کلي ضعف عمومي را نام برد. ب) عوارض رواني: معتاد فاقد تعادل رواني است و لاابالي گري، عدم توجه به اصول و مقررات جامعه، تسليم شدن در برابر پيشامدها ، ضعف اراده، بي توجهي به مسئوليت هاي فردي و اجتماعي، از خصوصيات رفتاري شخص معتاد است. معتادان از لحاظ عاطفي نابالغ، عصيانگر، بي قرار و داراي احساسات خصومت زا هستند. همچنين اينان افرادي مضطربند که احساس بي کفايتي و تنهايي مي کنند. ج) عوارض اجتماعي: معتادان نه تنها مولد و سازنده نيستند، بلکه مصرف کنندگاني هستند که غير از ضرر اجتماعي ، هنري ندارند. فرد معتاد نسبت به اعضاي خانواده خود احساس مسئوليت نمي کند. موقعيت اجتماعي او متزلزل است ، به ديگران اعتماد ندارد و برآوردن نيازهاي خود را مقدم بر ديگران مي داند. روابط اجتماعي معتاد بسيار سطحي و تصنعي بوده، به ندرت مي تواند پيوندهاي مستحکم عاطفي و وفاداري و تعهد داشته باشد. چنين فردي فقط براي کسي که بتواند براي او مواد مخدر تهيه کند ، اهميت قائل است. ارتکاب جرايمِ معتادان به علت ضعف روابط انساني هر روز بيشتر مي شود وبه همين دليل اعتماد عمومي و اهميت اجتماعي به خطر مي افتد. زيرا اکثر معتادان ناگزير براي تأمين مواد مخدر به راه هاي نادرست نظير دزدي، تجاوز به ديگران و آدمکشي روي مي آورند.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)