دلواپسي هاي دوران نامزدي

[فرهاد]

تو، آني نبودي که من فکر مي کردم!
(دلواپسي هاي دوران نامزدي(2))

اين درگيري ها، اثر مستقيم خود را بر روابط همسران جوان بر جا مي گذارد. فخاري ، روان شناس ، مي گويد: «وقتي يکي از دو طرف نمي تواند پاسخ توقعات طرف مقابل را بدهد، درگيري ايجاد مي شود. در روابط پيش از ازدواج، حساسيت ها معمولاً بيشتر است. چون همسران جوان تازه به شکل عملي وارد ارتباط با هم شده اند . کوچک ترين خلاها بيشتر به چشم مي آيد.» در روابط پيش از ازدواج، اثر اطرافيان بيشتر از هر زمان ديگري به نظر مي رسد.

وابستگان و دوستان زوج جوان، براي سنجش و ارزيابي طرفين فرصت بيشتري دارند و در نتيجه، قضاوت ها به نحو شديدتر و مؤثري صورت مي گيرد. زوج هاي جوان از اين حالت «زير ذره بيني» شکايت دارند. آنها معتقدند که خانواده تمام عقايد و نظرات خود را درباره همسر آنها به طور صريح بيان مي کند و انتظار دارند اين اظهار نظرها، به همسر آنها منتقل شود. در عين حال، خود خانواده ها، بخشي از مسئوليت خود را در شکل دهي صحيح روابط فرزنداشان ناديده مي گيرند.

فخاري مي گويد: «با ازدواج، هر فرد نقش جديدي مي پذيرد. در قبل از شروع زندگي مشترک، اين نقش به طور ناگهاني، دو برابر مي شود. در واقع فرد هم نقش فرزند خانواده را بازي مي کند و هم نقش همسر را، هر دو طرف هم توقع دارند که فرد نقش خود را در مقابل آنها به بهترين نحو انجام دهد». اين حالت، مي تواند باعث ايجاد حالت ناخوشايندي در طرفين شود که آنها را نسبت به زندگي مشترک و يکديگر بدبين کند فرد ممکن است دچار حالتي شود که براساس آن هويت فردي خود را از دست رفته تلقي کند. اين احساس گمشدگي، فرد را دچار اين ترديد مي کند که ازدواج، هويت فردي و شخصيت انساني او را از بين برده است و طرف مقابل خود را بيش از هر کسي در ايجاد چنين حالتي مسئول مي داند.

اگر نقش عوامل متفاوت چندان عميق نيست، بهترين راه اين است که افراد، بدون در نظر گرفتن خانوادها، خودشان تصميم گيري کنند


شروع درگيري ها

يکي ديگر از حالت هايي که در زندگي زوج هاي جوان، پيش از شروع زندگي مشترک پيش مي آيد، مواجه شدن آنها با واقعيت وجودي فرهنگ، زندگي، عادت ها و خلق و خوي همسر و خانواده همسر است. پيش از رسمي شدن ازدواج، روابط همسران و خانواده هاي آنها شکلي رسمي و حساب شده دارد که بسياري از تفاوت ها را در ميان آنها مي پوشاند. با گسترده شدن روابط و نزديکي بيشتر آنها، بسياري از جنبه هاي پنهان، رخ مي نمايند.

فخاري مي گويد، «ازدواج، بسياري از امور پنهان را به خانواده ها نشان مي دهد. زوج هاي جوان، به شکل واقعي و عملي با عقايد و فرهنگ خانواده طرف مقابل آشنا مي شوند و چه بسا درمي يابند که اين فرهنگ و عقيده تا چه حد با عقيده و فرهنگ خانواده خودشان متفاوت است.» در اين حالت، هرکدام از زوجين، فشار خاصي را تحمل مي کنند. از آنجا که رفتارها و روش ها در شرايط قبل از ازدواج مشخص است بعد از شروع زندگي مشترک، روابط شکل جديدي پيدا مي کنند و در واقع ارتباط خانواده ها با هم کمتر مي شود . در پيش گرفتن روش و استراتژي خاص در برخورد با اين موارد، مي تواند به کمرنگ شدن وجوه افتراق و حل مسائل کمک کند. فخاري مي گويد: «ممکن است فرد، ناگهان احساس کند که نمي تواند شيوه رفتار و غذا خوردن همسرش را تحمل کند. بعضي از سنت ها و عادت هايي که در فرهنگ خانواده هاي طرف مقابل وجود دارد، براي فرد قابل پذيرش نيست؛ خصوصاً، مرتب بر روي اين مسائل دست مي گذارند و بزرگنمايي مي کنند.»


پدر و مادرها کمک کنند

تجربه روزهاي پيش از شروع زندگي مشترک، در عين حال مي تواند بسيار خوشايند باشد. فرصتي براي درک و شناخت بيشتر از کسي که بناست سال هاي متماددر کنار او باشد . هرچه اين دوران آرام تر و با فشار کمتري بگذرد، افراد روحيه بهتري براي شناختن يک زندگي تازه خواهند داشت و در اين بين نقش خانواده ها، در ايجاد فضايي امن و مؤثر در زندگي فرزندانشان بسيار برجسته است. در واقع، خانواده ها تنها کساني هستند که مي توانند در ساختن نگرشي مثبت و کارساز نسبت به زندگي مشترک و همسر آينده فرزندشان تأثير داشته باشند و براي رسيدن به اين هدف، دور انداختن برخي عقايد و عادت هاي عرفي و از پيش تعيين شده، چندان دشوار نيست.