چي كار كنم؟؟

[soshan]

شیوای عزیز سلام
ببین من هر جای این قضیه رو نگاه می کنم می بینم تو آشکارا داری به خودت دروغ می گی اونم برای تبدیل رابطه ای به ازدواج در صورتی که طرف مقابلت اصلا نمی خواد به این جنبه از رابطه ش حتی فکر کنه .( رفتارهای عادی ، تکرار اینکه با رابطه مشکل نداره اما ازدواج نه و ...)
مابقی حرفایی که زدی ( مخالفت خانواده ، تجربه تلخ و ... ) همه توجیه هایی هستن که خودت برای امیدوار نگه داشتن خودت داری روشون مانور میدی ...
پس رفتارهای بچه گانه رو بس کن گریه کردن برای چیزی که می خوای ، کار بچه ای نابالغ محسوب میشه
یکم سعی کن به رفتارهایی که ازت توی این سن انتظار میره فکر کنی و انجام بدی و گر نه صادقانه بهت می گم تو خودت هم اصلا برای ازدواج کوچیکی و خام
رفتارهای بچه کانه به درد شما توی این موقعیت نمی خوره
سعی کن بفهمی تا چه اندازه رابطه شما برای اون آقا مهمه ؟
و حداقل چیزی ازاین رابطه یاد بگیر یاد بگیر تو هم کمی منطقی باشی !
اگر بخوای می تونی عمری رو توی انتظار و گریه و زجر کشیدن و آزار دادن خودت و ... بگذرونی اما به هیچ دردی نمی خوره
نمیگم محبتت بی ارزشه یا دروغ می گی یا هر چی دیگه می گم برای کسی بمیر که برات تب کنه
اگر قراره عزا بگیری بگیر اما یه جایی بالاخره تمومش کن آینده تو این قده کودکانه خراب نکن